Geneza Kordiana

Kordian miał być głosem krytycznym Słowackiego odnośnie wybuchu, przebiegu i upadku powstania listopadowego. Dzieło powstało w 1833 roku, a jego pełny tytuł brzmi Kordian. Część pierwsza trylogii. Spisek koronacyjny. Niestety pozostałe dwie części utworu nigdy nie powstały. Dlatego też Kordian, czyli część pierwsza, jest krytyką wybuchu zrywu niepodległościowego.

Pisząc Kordiana Słowacki znajdował się w trudnej sytuacji. Można powiedzieć, że był wówczas na zakręcie życiowym. Zmuszony do ucieczki z Paryża po katastrofalnym przyjęciu jego debiutu poetyckiego udał się do Genewy. Poza tym wydawał się przegrywać ze swoim odwiecznym rywalem – Adamem Mickiewiczem, którego Dziady cz. III święciły triumfy na Zachodzie Europy. Jak pisze Wojciech Rzehak:

W takich okolicznościach, pełen wstydu i goryczy, przybył Słowacki w 1833 roku do Szwajcarii, do Genewy. Zamieszkał w pensjonacie pani Pattey. Tu, przez blisko rok, powstawał jeden z najważniejszych utworów Słowackiego (…).

W przerwach w pracy wieszcz urządzał sobie wycieczki w Alpy. Podobno mógł dostrzec Mont Blanc ze swojego okna w pokoju w pensjonacie Les Paquis. Z listów Słowackiego wynika, że miał wielkie problemy z pisaniem. Wena nachodziła go tylko w nocy. Z tych samych listów wynika też, że Kordian powstał w ciągu jednego miesiąca, chociaż faktycznie prace nad nim trwały znacznie ponad pół roku.

Pierwsze wydanie dramatu miało miejsce w 1834 roku. Dzieło wydrukował zakład Pinardów. Sprzedaż prowadzona była początkowo jedynie w Paryżu. Kordian ukazał się jako dzieło anonimowego autora. Podobno Słowacki obawiał się konsekwencji tego, że w złym świetle ukazał rodzinę carską. Przez to, wiele środowisk było przekonanych, że autorem Kordiana był Adam Mickiewicz, chociaż poeta stanowczo temu zaprzeczał. Ten fakt był wielkim komplementem dla młodego Słowackiego.

  Dowiedz się więcej