Ignacy Krasicki to najjaśniejsza gwiazda polskiego oświecenia - poeta, prozaik, publicysta oraz komediopisarz. Zwany przez sobie współczesnych księciem poetów polskich. Jeden z najbliższych współpracowników Stanisława Augusta w jego działalności kulturowej, współorganizator i uczestnik tzw. obiadów czwartkowych. Włożył olbrzymi wkład w kształtowanie „Monitora” – pierwszego nowoczesnego czasopisma moralno-politycznego w Polsce.
Twórczość Krasickiego poraża kunsztem i bogactwem gatunkowym, pisał: bajki, satyry, poematy heroikomiczne, wiersze, powieści, komedie, poza tym prace naukowe oraz encyklopedyczne.
Krasicki jest z pewnością najbardziej znanym i lubianym z oświeceniowych poetów. Dzięki uniwersalnej wymowie większości jego dzieł, wciąż budzi podziw u czytelników, od przeszło dwóch stuleci bawi i uczy kolejne pokolenia.
Biografia Krasickiego:
1. Paul Cazin, Książę biskup warmiński Ignacy Krasicki 1735-1801, tł. Michał Mroziński, posłowie opracował i bibliografię dopełnił Zbigniew Goliński, Wydawnictwo Pojezierze, Olsztyn 1983.
2. Elżbieta Aleksandrowska, hasło: Ignacy Krasicki, w: Dawni pisarze polscy od początków piśmiennictwa do Młodej Polski. Przewodnik biograficzny i bibliograficzny , t. 2, WSiP, Warszawa 2001.
Bajki:
1. Mieczysław Klimowicz, Oświecenie, PWN, Warszawa 1999.
2. Janusz Ryba, Między uniwersalną prawdą a polityczną aktualizacją („Ptaszki w klatce” I. Krasickiego), w zbiorze: Poezja polska. Interpretacje, pod red. Krystyny Heskiej-Kwaśniewicz, Bogdana Zelera, Wydawnictwo „Książnica”, Katowice 2000.
3. Z. Goliński, Wstęp, w: Ignacy Krasicki, Bajki, Wrocław 1975.
Satyry:
1. Janusz Ryba, „Taktowny” panegiryk, w zbiorze: Poezja polska. Interpretacje, pod red. Krystyny Heskiej-Kwaśniewicz, Bogdana Zelera, Wydawnictwo „Książnica”, Katowice 2000.
2. Mieczysław Klimowicz, Oświecenie, PWN, Warszawa 1999.
3. Józef Tomasz Pokrzywniak, Wstęp, [w:] Ignacy Krasicki, Satyry i Listy, wyd. trzecie poprawione, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1999.
Monachomachia:
1. Słownik terminów literackich, pod red. J. Sławińskiego
2. Zbigniew Goliński, Wstęp, w: Ignacy Krasicki Monachomachia i Antymonachomachia, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1976.
3. Mieczysław Klimowicz, Oświecenie
Twórczość Krasickiego poraża kunsztem i bogactwem gatunkowym, pisał: bajki, satyry, poematy heroikomiczne, wiersze, powieści, komedie, poza tym prace naukowe oraz encyklopedyczne.
Obok wybitnej inteligencji, wszechstronnego wykształcenia i talentu literackiego miał też Krasicki przymioty osobiste, które jednały mu sympatię otoczenia, ułatwiały drogę do kariery. Wytworny, dowcipny, przystojny, brylował w salonach stołecznych i magnackich. Prezentował idealny wzór ówczesnego człowieka z towarzystwa – „galantomana” (...).
Krasicki jest z pewnością najbardziej znanym i lubianym z oświeceniowych poetów. Dzięki uniwersalnej wymowie większości jego dzieł, wciąż budzi podziw u czytelników, od przeszło dwóch stuleci bawi i uczy kolejne pokolenia.
Bibliografia
Biografia Krasickiego:
1. Paul Cazin, Książę biskup warmiński Ignacy Krasicki 1735-1801, tł. Michał Mroziński, posłowie opracował i bibliografię dopełnił Zbigniew Goliński, Wydawnictwo Pojezierze, Olsztyn 1983.
2. Elżbieta Aleksandrowska, hasło: Ignacy Krasicki, w: Dawni pisarze polscy od początków piśmiennictwa do Młodej Polski. Przewodnik biograficzny i bibliograficzny , t. 2, WSiP, Warszawa 2001.
Bajki:
1. Mieczysław Klimowicz, Oświecenie, PWN, Warszawa 1999.
2. Janusz Ryba, Między uniwersalną prawdą a polityczną aktualizacją („Ptaszki w klatce” I. Krasickiego), w zbiorze: Poezja polska. Interpretacje, pod red. Krystyny Heskiej-Kwaśniewicz, Bogdana Zelera, Wydawnictwo „Książnica”, Katowice 2000.
3. Z. Goliński, Wstęp, w: Ignacy Krasicki, Bajki, Wrocław 1975.
Satyry:
1. Janusz Ryba, „Taktowny” panegiryk, w zbiorze: Poezja polska. Interpretacje, pod red. Krystyny Heskiej-Kwaśniewicz, Bogdana Zelera, Wydawnictwo „Książnica”, Katowice 2000.
2. Mieczysław Klimowicz, Oświecenie, PWN, Warszawa 1999.
3. Józef Tomasz Pokrzywniak, Wstęp, [w:] Ignacy Krasicki, Satyry i Listy, wyd. trzecie poprawione, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1999.
Monachomachia:
1. Słownik terminów literackich, pod red. J. Sławińskiego
2. Zbigniew Goliński, Wstęp, w: Ignacy Krasicki Monachomachia i Antymonachomachia, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1976.
3. Mieczysław Klimowicz, Oświecenie
Mapa serwisu:
- Ignacy krasicki - życie i twórczość
- Ignacy Krasicki - biografia
- Ignacy Krasicki - kalendarium życia i twórczości
- Ignacy Krasicki - życiorys - krótka notatka
- Bajki Krasickiego - opracowanie
- Bajki – definicja oraz cechy gatunkowe
- Bajki - wiadomości wstępne
- Wstęp do bajek - analiza i interpretacja
- Ptaszki w klatce - analiza i interpretacja
- Przyjaciel [„Uciekam się – rzekł Damon...”] - analiza i interpretacja
- Dewotka - analiza i interpretacja
- Szczur i kot - analiza i interpretacja
- Malarze - analiza i interpretacja
- Jagnię i wilcy - analiza i interpretacja
- Filozof - analiza i interpretacja
- Kruk i lis - analiza i interpretacja
- Monachomachia - opracowanie
- Monachomachia - wiadomości wstępne
- Monachomachia - streszczenie
- Monachomachia jako poemat heroikomiczny
- Krytyka duchowieństwa w "Monachomachii"
- Komizm "Monachomachii"
- Satyry - opracowanie
- Satyry - wiadomości wstępne
- Do króla - analiza i interpretacja
- Świat zepsuty - analiza i interpretacja
- Pijaństwo - analiza i interpretacja
- Żona modna - analiza i interpretacja
- Obraz społeczeństwa polskiego w "Satyrach" Krasickiego
- Hymn do miłości Ojczyzny - analiza i interpretacja