Czas i miejsce akcji Procesu Kafki

Zarówno czas jak i miejsce akcji nie są w powieści jasno określone. Wydarzenia Procesu toczą się na początku dwudziestego wieku w wielkim mieście. Te nieścisłości nie mają żadnego wpływu na odbiór powieści, a nawet go ułatwiają, ponieważ każdy czytelnik mógł lepiej wczuć się w pierwszoplanową postać. Niektórzy z badaczy doszukują się dowodów na to, iż akcja Procesu toczy się w Pradze, czyli mieście, w którym urodził się i mieszkał Kafka, lecz w tekście brak jakichkolwiek wskazówek na ten temat.

Ma to jednak pewien sens, ponieważ stolica Czech to miejsce idealnie wręcz pasujące do klimatu powieści. Przesiąknięte średniowieczną historią, pełne starych uliczek i zabytków, tajemniczych zaułków, z ogromną katedrą, ciemnymi zakamarkami, podniszczonymi kamieniczkami, czyli tym wszystkim, co wyobraża sobie czytelnik pogrążony w lekturze Procesu. Nic zatem dziwnego, że właśnie w Pradze nakręcono ekranizację powieści Kafki.

Znacznie przeważająca część akcji toczy się jednak w pomieszczeniach, a nie w przestrzeni otwartej. W zasadzie tylko w ostatnim rozdziale, gdy oprawcy prowadzą Józefa na egzekucję, akcja przeniosła się na pola oraz do małego kamieniołomu. Przez dziewięć pierwszych rozdziałów wydarzenia toczyły się w pokojach pensjonatu, biurze, gdzie pracował K., przedziwnych pomieszczeniach sądowych, które znajdowały się na strychach i poddaszach starych kamienic, wąskich uliczkach oraz wielkiej katedrze. Poza tym ostatnim miejscem, wszystkie poprzednio wymienione były małe, ciasne, ogarnięte półmrokiem, niewyraźne i brudne. Co ciekawe, słowo „korytarz” pojawia się w utworze dwadzieścia sześć razy, wszystko to ma na celu stworzenie wrażenia, iż główny bohater porusza się w labiryncie, w którym błądzi po omacku. Dodatkowo odczucie to potęguje się, gdy K. odkrywa, że pomieszczenia sądowe są ze sobą w przedziwny sposób połączone i można je znaleźć w całym mieście.



Kafka upodobnił swoją powieść do snu, a raczej koszmaru, w którym pomieszczenia sądowe zajmują zupełnie pozbawione majestatu strychy czynszowych kamienic, a w rupieciarni bankowej dokonuje się chłosty funkcjonariuszy prawa. W przypadku człowieka, który napisał kiedyś:

„Nie jest konieczne, byś wyszedł z domu, pozostań przy stole, słuchaj, czekaj tylko. Nawet nie czekaj, bądź całkiem cicho i sam. Świat sam się przed tobą odsłoni, nie może być inaczej, będzie się wił przed tobą w ekstazie”,

nie jest to zaskoczeniem. Jego niespotykana wyobraźnia stworzyła surrealistyczną historię, dziejącą się w surrealistycznym świecie, a dotyczącą zwykłego człowieka.





strona:   - 1 -  - 2 -  - 3 - 

  Dowiedz się więcej