Aulus Plaucjusz i Pomponia Grecyna
Drugoplanowi bohaterowie powieści Henryka Sienkiewicza „Quo vadis” Aulus Plaucjusz i Pomponia Grecyna byli małżeństwem.
Mężczyzna spędził życie w Brytanii, gdzie odniósł wiele zwycięstw w bitwach i zasłużył na miano zacnego wodza i odważnego żołnierza. Po odziedziczeniu domu w Rzymie na Vicus Patricus, zamieszkał w nim z rodziną, tworząc cichy i bezpieczny azyl. Mimo iż nie był chrześcijaninem, miał dobre serce, czego dowodem może być fakt, iż jego niewolnik odźwierny chodził bez łańcuchów.
W momencie akcji właściwej Aulus jest starszym, krzepkim mężczyzną o siwych włosach, energicznej twarz pozbawionej dwóch zębów, co powodowało, iż jego mowa była nieco świszcząca.
Marzeniem Plaucjusza było przeniesienie się z żoną i małym synkiem Aulusem na Sycylię, gdzie posiadał piękną, zazielenioną posiadłość i gospodarstwo rolne.
Żona bohatera - Pomponia Grecyna - miała smutną, lecz piękną twarz. Była uczciwą i dobrą chrześcijanką, obawiającą się odkrycia jej religii przez uprzedzonych do wyznawców Chrystusa mieszkańców Rzymu. Z tego też powodu nie uczestniczyła w potajemnych zebraniach w domu modlitwy, wspominając cały czas epizod z posądzeniem jej o czczenie Chrystusa (sąd rodzinny uniewinnił ją argumentując, że skoro jest dobrą kobietą, to nie może być chrześcijanką – przecież one mordują swoje dzieci).
Dobroć Pomponii ujawniała się w tym, jak troskliwie opiekowała się mieszkającą u niej i jej męża od kilku lat Ligią. Bratanica sprawiła, że bohaterka w końcu mogła zrealizować swoje marzenie o wychowaniu córki. Otoczyła miłością zarówno osieroconą dziewczynę, jak i jej sługę Ursusa, wykładając im chrześcijański dekalog i umożliwiając Ligii pobieranie nauki od pedagoga swego syna.
Gdy dom Aulusów odwiedził zakochany w Ligii Winicjusz z Petroniuszem, Pomponia uświadomiła sobie, że od tej pory życie jej i jej bratanicy nie będzie już takie spokojne. Tak też się stało – kilka dni później słudzy cezara uprowadzili dziewczynę na Palatyn, a Pomponia zaczęła modlić się, by Neron nie uczynił z niewinnej Ligii nałożnicy. Aby roztoczyć jak największe skrzydła nad bohaterką, nie wahała się narazić własnego życia i wysłać do znajomej chrześcijanki Akte – kochanki Nerona – listu polecającego jej w opiekę Ligię. Podobne zadanie miał pełnić wysłany razem z Ligią przez Aulusów Ursus.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 -