Powiększająca pompka
Z wyglądu przypominała zwykłą oliwiarkę, używaną do oliwienia maszyny do szycia. Gdy pan Kleks przykładał ją do jakiegokolwiek przedmiotu i naciskał jej denko, przedmiot ten zaczynał natychmiast powiększać się.
Dzięki temu pan Kleks mógł w jednej chwili z niemowlęcia przeobrazić się w dorosłego człowieka. Dzięki temu również na obiad dla całej Akademii wystarczał kawałek mięsa wielkości dłoni, gdyż po upieczeniu pan Kleks powiększał go za pomocą swej pompki do rozmiarów dużej pieczeni. Szczególna właściwość powiększającej pompki polegała jeszcze na tym, że powiększała ona przedmioty tylko wtedy, gdy tego naprawdę potrzeba. Z chwilą gdy potrzeba taka ustaje, powiększony przedmiot wraca do swego normalnego stanu.
Pompki dyrektor Akademii użył m.in., by zmienić swoje binokle w rower, zrobić miejsce w tramwaju dla wszystkich uczniów (inaczej nie zmieściliby się), czy też powiększając pająka krzyżaka jako sojusznika w walce z muchami.
Kolorowe balony
Różnokolorowe baloniki z przyczepionymi do nich małymi koszyczkami. Znajdowały się w piwnicy Akademii, a pan Kleks wykorzystywał je, gdy chciał wysłać swoje oko, by dotarło do niedostępnych miejsc. Raz wysłał oko w koszyczku, gdy zdarzył się wypadek tramwaju. Po pięciu minutach wiedział już, co jest jego przyczyną. Innym razem wysłał niebieski balonik na księżyc, dzięki czemu po paru tygodniach dowiedział się o życiu księżycowych ludzi.
Senne lusterka
Senne lusterka mają swoje szczególne przeznaczenie. Na nocnych stolikach przy każdym z łóżek stoi takie lusterko przez całą noc. Odbijają się w nich sny uczniów i rano, gdy oddają lusterka panu Kleksowi, ten ogląda dokładnie, co każdemu się śniło. Sny niedobre, niedokończone, głupie i nieodpowiednie były wyrzucane do śmietnika, a pozostawały tylko te, które spodobały się panu Kleksowi.
Jadalne farby
Stanowiły esencję rozmaitych smaków. Niebieska farba jest kwaśna, zielona jest słodka, czerwona jest gorzka, żółta jest słona, natomiast z różnych połączeń farb powstają smaki pośrednie. Tak więc odpowiednie połączenie farby zielonej z białą i z odrobiną szarej daje smak waniliowy, brązowa z żółtą posiada smak czekoladowy, farba srebrna, domieszana do czarnej i z lekka zakropiona seledynową, smakuje jak ananas.
Przedmioty do leczenia chorych sprzętów
Mała słuchawka, młoteczek, angielski plasterek, słoiczek z żółtą maścią i flaszka z jodyną. Za ich pomocą pan Kleks naprawiał zdezelowane sprzęty i meble. Użył ich również do naprawy tramwaju. Wówczas: opukał tramwaj ze wszystkich stron i boków, osłuchał go dokładnie, po czym wysmarował żółtą maścią motor i korbę. Osie pokropił jodyną, a w końcu wdrapał się na dach tramwaju i pozalepiał angielskim plasterkiem przetarte części drutu. Dzięki temu pojazd mógł ruszyć.
Złoty kluczyk i złoty gwizdek
Skarby znalezione w dziupli przez Adasia i Artura. Na ich zabranie pozwoliła Królowa Żabka. Kluczyk otwierał wszystkie bez wyjątku zamki. Gwizdek natomiast posiadał taką właściwość, że wystarczyło na nim zagwizdać, aby znaleźć się tam, gdzie się być pragnęło.
Żabka Podajłapka
Maleńka zielona żabka, którą można było trzymać we włosach. Żabka była nie większa od muchy. Miała barwę jasnozieloną i lśniła, jakby była pokryta emalią. Codziennie zjadała ziarenko ryżu. Adaś dostał je w zamian za zwrot Królowej Żabce złotego kluczyka. Pomagała Adasiowi podczas przyjmowaniu gości na uroczystości w Akademii.
Guzik
Guzik był częścią magicznej czapki bogdychanów. Za jej sprawą można było się zmienić w dowolne zwierzę, a po pociągnięciu za guzik wrócić do normalnej postaci. Niestety, książę Mateusz zgubił go i na zawsze miał pozostać szpakiem. Na koniec baśni w magiczny guzik zmienia się pan Kleks.
klp.pl
Autor: