Recenzja „Akademii Pana Kleksa”

W 1946 roku ukazała się powieść Jana Brzechwy dla dzieci i młodzieży: „Akademia pana Kleksa”. Opowieść o życiu i przygodach Adasia Niezgódki w niezwykłej szkole, należącej do równie niezwykłego pana Ambrożego Kleksa, szybko zyskała uznanie najmłodszych czytelników.

„Akademia pana Kleksa” prowadzi czytelnika przez zaczarowany świat dziecięcej wyobraźni i fantazji. Tytułowany bohater, kochany i szanowany przez uczniów, potrafi dosłownie wszystko: unosi się w powietrzu, zna myśli swych podopiecznych, ma magiczne oko, które wysyła gdziekolwiek zechce i pompkę powiększającą, a na obiad zjada kolorowe motyle. Żyje w przyjaźni z postaciami z sąsiednich bajek, a jego pomocnikiem jest gadający szpak Mateusz. Sama Akademia jest również miejscem magicznym. Chłopcy przebywają w niej chętnie i zdobywają umiejętności, których nie nauczyliby się w normalnej szkole. Uczą się kleksografii, przędzenia liter i leczenia chorych sprzętów. Z pryszniców spływa pieniący się sok owocowy, a nagrodą za wybitne osiągnięcia w nauce są barwne piegi. Świat uczniów Akademii pana Kleksa intryguje, ciekawi i zbudza pozytywne wrażenia.



I właśnie taka jest atmosfera powieści Jana Brzechwy – niezwykle pozytywna i radosna, choć niepokój budzi złowroga postać fryzjera Filipa i jego mechaniczna lalka. Świat utworu jest światem magicznym, pełnym optymizmu. Jest bajką, w której każdy choć na chwilę chciałby się znaleźć.

Książkę Brzechwy powinien przeczytać każdy. Dla najmłodszych czytelników to piękna opowieść o magicznym świecie, dla nieco starszych – wspaniała możliwość powrotu do świata dziecięcej wyobraźni, w którym każdy dzień jest ciekawy i może stać się wielką przygodą.

  Dowiedz się więcej