klp.plPojmanie Cerbera - plan wydarzeń
1. Przypadkowe spotkanie Very Rossakoff.
2. Zaproszenie do „Piekła”.
3. Wizyta Poirota w ekskluzywnym klubie.
4. Poznanie profesora i Alice Cunningham.
5. Zauważenie policjanta w klubie.
6. Rozmowa z nadinspektorem Jaapem o podejrzeniu dokonywania przestępstw w „Piekle”.
7. Nieudana obława policji na klub.
8. Podjęcie się pojmania Cerbera przez Poirota.
9. Ostrzeżenie hrabiny.
10. Kolejna obława na klub.
11. Wyprowadzenie „dzikiego zwierzęcia” z „Piekła”.
12. Telefon nadinspektora dotyczący przejęcia szmaragdów.
13. Zaproszenie hrabiny przez Poirota.
14. Wyplucie kokainy przez Cerbera.
15. Odkrycie prawdziwej przestępczyni.
16. Nadejście inspektora Jappa.
Pojmanie Cerbera - streszczenie
Poirot w tłoku i duchocie podróżował londyńskim metrem. Wysiadł na stacji Piccadilly Circus. Na ruchomych schodach usłyszał swoje nazwisko. Była to dawna znajoma hrabina Vera Rossakoff. Gdy zapytał, gdzie może ją znaleźć usłyszał, że… w piekle. Mimo powrotu w głąb metra nie odnalazł hrabiny. Przed dwudziestu laty był nią zafascynowany, chociaż przyłapano ją na zuchwałej kradzieży biżuterii. Nazajutrz zapytał swą sekretarkę, pannie Lemon, co by zrobiła, gdyby ktoś zaproponował jej spotkanie w piekle. Ta odrzekła, że zarezerwowałaby stolik, co natychmiast uczyniła. „Piekło” okazało się nowym, modnym klubem. Przy wejściu detektyw ujrzał ogromnego, potwornie brzydkiego, czarnego psa, którego trzeba było nakarmić biszkoptem – widniał tam napis „Łapówka dla Cerbera”.
Po wejściu przywitała go hrabina i przedstawiła profesora Liskearda, szczupłego mężczyznę w starszym wieku i małą Alice Cunningham – doktora psychologii, która zajmowała się m. in. ludźmi obłąkanymi. Dziewczyna poprosiła naukowca do walca. Hrabina krytykowała ją za ubiór i poświęcenie nauce. Jej syn był budowniczym w Ameryce, zaś Alice była jego narzeczoną, którą opiekowała się w Londynie Rosjanka. Lokal był pełen gości, których łączyła zamożność. Alice wyznała, że zajmuje się psychologią przestępców. Wyjaśniła, że Vera kradnie, aby zwrócić na siebie uwagę i zanegowała jej arystokratyczne pochodzenie. Poirot zwrócił uwagę, ze młoda dama nie dba o swój wygląd. Irytowało go, że nie zrobił na niej wrażenia. Przy jednym ze stolików zauważył inspektora Stevensa.
Nazajutrz Poirot zasięgnął języka u nadinspektora Jappa. Dowiedział się, że hrabina nie jest prawdziwą właścicielką lokalu. Podejrzewano, że odbywa się tam handel narkotykami wymienianymi za kosztowności. Okazywało się, że szlachetne kamienie wymieniano na podróbki, a po pewnym czasie zamożne damy zgłaszały kradzież. Wszystkie wykazywały objawy narkomanii. Policja wiedziała, gdzie odbywa się zamiana kamieni. W sprawę zamieszany był Paul Varesco. Raz już urządzono obławę, ale przy podejrzanym nic nie znaleziono. Policjant zaproponował Poirotowi współpracę, a ten chętnie podjął się dwunastej pracy - pojmania Cerbera. W rozmowie z hrabiną zdradził, że może wpaść w tarapaty. Ta przyznała, że wie, że przychodzą tu przestępcy, a także inspektor policji. Nie chciała wyznać, kto naprawdę jest właścicielem „Piekła”. Pokazała, że Cerber jest wyszkolony. Gdy mu się każe nie zje leżącego obok steku nawet przez parę godzin. Wydawać polecenia psu mogła także Alice i kilku przyjaciół hrabiny.
Nadinspektor Japp poinformował Poirota, że w czwartek nastąpi policyjny nalot na „Piekło”. Śledczy odkryli zamaskowane wejście i wierzą, że nimi będzie uciekał handlarz narkotyków. Poirot także poczynił przygotowania. W czwartek Poirot był w klubie obserwując tańczących Varesco i Alice. Dziewczyna wspomniała, że Varesco będzie jednym z najciekawszych przypadków opisanych w jej książce. Do rozmowy włączył się profesor Liskeard. Nagle wkroczyła policja i zgasły światła. Poirot wyszedł na zewnątrz i poinformował swego człowieka by wykonał zadanie i wyprowadził „dzikie zwierzę” z „Piekła”. Nazajutrz Japp zadzwonił do Poirota. Powiedział, że szmaragdy znaleziono w kieszeni profesora Liskearda, jednak narkotyków nie było. Tajemnym wyjściem wyszły jedyne znane i szanowane osobistości. Detektyw poinformował, że to on przejął narkotyki.
Na zaproszenie zjawiła się u niego hrabina. To ona włożyła szmaragdy do kieszeni profesora, jednak wcześniej podrzucił je jej Paul Varesco, prawdziwy właściciel lokalu. Okazało się, że w pokoju obok na kobietę czekał jej olbrzymi pies. Poirot przedstawił Higgsa, któremu żaden pies się nie oprze i który wyprowadził Cerbera w noc nalotu policji. Hrabina kazała psu otworzyć pysk, a ten wypluł opakowanie kokainy. Hrabina zarzekała się, że nic nie wiedziała o procederze, w co zresztą wierzył Herkules. Oznajmił, że handel narkotykami prowadziła Alice, która zawsze w strojach miała wielkie kieszenie, dzięki którym łatwo podczas tańca dokonywała wymiany. W ciemnościach w klubie wyciął kawałek jej kostiumu i miał zamiar przekazać go policji. Hrabina z wdzięczności za uratowanie przed więzieniem rzuciła się Poirotowi na szyję. Rozmowę przerwał dzwonek Jappa, goście musieli się usunąć. Higgs porównał Cerbera do lwa, a Poirot skwitował to słowami: „Od lwa z Nemei do pojmania Cerbera. […] Prace skończone.”.
Autor: