klp.plDzik z Erymantu - plan wydarzeń
1. Podróż Poirota po szwajcarskich górach.
2. Sekretne informacja inspektora o zabójcy Marrascaudzie.
3. Podróżni w kolejce linowej.
4. Przybycie do hotelu w Rochers Neiges.
5. Informacje o pasażerach od dyrektora hotelu.
6. Poufna rozmowa z inspektorem ukrywającym się jako kelner.
7. Rozmowa Poirota z kucharką o zwolnieniu kelnera.
8. Nocna napaść na Poirota.
9. Okaleczenie kelnera Gustava.
10. Odnalezienie zwłok rzekomego Marrascauda.
11. Wezwanie na pomoc funkcjonariuszy.
12. Wydanie w ręce policji prawdziwego bandyty.
13. Powód przyjechania Marrascauda na odludzie.
Dzik z Erymantu - streszczenie
Korzystając z pobytu w Szwajcarii Poirot zdecydował się zwiedzić kilka miejscowości. Udał się także kolejką linowa w stronę Rochers Neiges jednak nie zamierzał docierać na szczyt. Konduktor wręczył mu liścik informujący, że właśnie tam słynny zabójca Marrascaud ma się spotkać ze swą bandą. Autor informacji inspektor Lementeuil nazwał go dzikiem. W hotelu był już inspektor Drouet. Poirot stwierdził, że odcięte od świata miejsce jest nietypowe na spotkanie przestępców. W wagonie podróżowali wraz z nim amerykański turysta, dystyngowany mężczyzna czytający po niemiecku, trzech mężczyzn przywodzących na myśl koniarzy oraz niewysoka kobieta. Zagadnął go Amerykanin Schwartz, który po raz pierwszy był w Europie.
Powitał ich kierownik hotelu, a do obiadu podawał zręczny Gustave. Kierownik wyjaśnił, że kobieta przybywa by upamiętnić śmierć w górach swego męża, a dystyngowany pan to lekarz to Karl Lutz z Wiednia. Poirot przedstawił się wszędobylskiemu Schwartzowi jako fabrykant jedwabiu. Rankiem kelner Gustave poinformował go, że jest inspektorem Drouetem i że zdarzył się wypadek na kolejce i są odcięci od świata. Mężczyźni uznali, że Marrascaud musi już być na górze. Drouet przedstawił Herkulesowi rysopis poszukiwanego. Rozprawiali, pod kogo mógłby się podszyć złoczyńca. Poirot próbował zagadnąć doktora Lutza, a następnie personel hotelu. Od kucharki dowiedział się, że przed Gustavem pracował tu krótko Robert, jednak w roli kelnera zupełnie się nie sprawdzał i zwolniono go. Zauważył, że tylko jedno skrzydło hotelu jest na razie czynne.
W nocy obudził Poirota dźwięk majstrowania przy zamku od jego drzwi. Do pokoju wtargnęło trzech drabów z brzytwą i groźbami. Uratował go Schwartz, który zagroził przestępcom pistoletem. Zostali zamknięci w wielkiej szafie. Okazało się, że złoczyńcy wcześniej napadli Gustava, czyli inspektora Droueta. Chorym zajął się doktor Lutz i obandażował jego głowę. Poirot dostrzegł ślady biegnące do nieużywanej części hotelu. W jednym z pokoi znalazł zmasakrowane zwłoki, do których przypięta była kartka: „Marrascaud nie będzie więcej zabijał ani oszukiwał przyjaciół!”. Poirot uznał, że w hotelu był on wcześniej znany jako niezdarny kelner Robert. Powiedział, że za dużą łapówkę kierownik hotelu pozwolił mu zamieszkiwać zamkniętą część hotelu. Zabili go zapewne niezadowoleni z podziału łupów wspólnicy.
Postanowiono przetrzymać bandytów do chwili dotarcia policji. Jej przedstawiciele zjawili się po trzech dniach powiadomieni w tajemnicy przez Poirota za pomocą heliografu. Nikt się ich nie spodziewał, a Poirot poinformował, że wie za kim kryje się prawdziwy Marrascaud. Zaprowadził funkcjonariuszy do pokoju, gdzie kurował się inspektor Drouet i oznajmił, że to prawdziwy złoczyńca, zaś inspektor został wcześniej zamordowany. Przy śniadaniu Poirot wyjaśnił Schwartzowi, że od początku podejrzewał Gustava, gdyż nie mógł w jego ocenie być policjantem. Przestępca przyjechał na odludzie, by doktor Lutz – neurochirurg – przeprowadził operację plastyczną jego twarzy. Dzięki dyskrecji i sprytowi udało mu się pojmać „dzika z Erymantu”.
Autor: