klp.plLew z Nemei - plan wydarzeń
1. Zainteresowanie Poirota zaginięciem pekińczyka po wizycie pana Hogginsa.
2. Szczegóły porwania psa i zapłacenia okupu.
3. Przesłuchanie służącej właścicielki psa i dozorcy z parku.
4. Wizyta w pensjonacie – miejscu przekazania okupu.
5. Rozmowa z panią Samuelson o porwaniu jej pupilka.
6. Wysłanie służącego w celu odnalezienia pewnego adresu.
7. Odwiedziny Poirota w mieszkaniu Amy Carnaby i jej siostry Emily.
8. Odkrycie „lwa z Nemei”.
9. Ujawnienie zagadki porwań pekińczyków.
10. Skrucha Amy Carnaby i zwrócenie okupu.
11. Rozmowa Poirota z panem Hogginsem i ujawnienie próby otrucia jego żony.
12. Wpłata pieniędzy na fundusz Amy Carnaby.
Lew z Nemei - streszczenie
Sekretarka pani Lemon przyniosła mu list w sprawie zaginięcia psa – pekińczyka. Stwierdził, że to zbyt błaha dla niego sprawa i nie nadawała się na pracę Herkulesa, jednak z ciekawości umówił się z sir Josephem Hogginem. Mężczyzna wydał mu się prosty, kogoś mu przypominał. Stwierdził, że jest bogaty, ale nie lubi wyrzucać pieniędzy w błoto. Poirot stwierdził, że sprawa zaginięcia psa jest niepoważna, jednak pierwszy raz z takim problemem zwrócił się do niego mężczyzna. Okazało się, że tydzień wcześniej ktoś ukradł pekińczyka w Kensington Gardens podczas spaceru damy do towarzystwa Milly, żony Hoggina. Następnego dnia w liście zażądano dwustu funtów w jednofuntowych banknotach. Pani Milly zapłaciła żądaną kwotę, jednak jej mąż był wściekły. Podobna historia spotkała pana Samuelsona i psa jego żony.
Poirot udał się na spotkanie z lady Hoggin. Przywitał go pekińczyk – Shan Tung, „istny lew”. Drażliwa kobieta opowiedziała o kradzieży psa – podczas spaceru w parku, gdy jej służąca panna Carnaby zapatrzyła się na wózek z dzieckiem, ktoś przeciął smycz. Nikt nie zauważył kradzieży. Nazajutrz otrzymała list z żądaniem wysłania dwustu funtów na nazwisko kapitana Curtisa, Bloomsbury Road Square numer trzydzieści osiem. Poirot zagwarantował, że psu nic już nie grozi i zajmie się sprawą dyskretnie. Wypytał o Amy Carnaby – pani Hoggin stwierdziła, że jest głupia ale poczciwa i pracuje u niej od roku.
Poirot spotkał się z siostrzenicą poprzedniej pracodawczyni Amy Carnaby. Dowiedział się, że kocha psy i płakała po śmierci swojego pekińczyka. Dozorca potwierdził relację z parku panny Carnaby. Udał się też pod wskazany w celu dostarczenia pieniędzy adres – był tam pensjonat „Balaclava”. Wypytał właścicielkę o kapitana Curtisa. Ta wytłumaczyła, że czasem na adres pensjonatu przychodzą przesyłki do osób, które nie mieszkają w pensjonacie. Gdy nikt ich nie odbiera są odsyłane na pocztę. Historia skradzenia pekińczyka pani Samuelson, była podobna do poprzedniej. Zaginął podczas spaceru z damą do towarzystwa panną Keble. Ona także zapatrzyła się na piastunkę z dzieckiem. Tym razem kwota wynosiła trzysta funtów i miała być dostarczona do hotelu Harrington. Gdy pani Samuelsen udała się tam nazajutrz w przesyłce zamiast banknotów znajdowały się czyste kartki. O zdarzeniu dopiero po fakcie opowiedziała mężowi.
Poirot zdał relację z wyników swego śledztwa Josephowi Hogginowi. Ten stwierdził, że detektyw jest bardzo pewny siebie. Wysłał z poleceniem odnalezienia pewnego miejsca swojego służącego Georgesa. Ten odszukał małe mieszkanie w Rosholm Mainsions. Poirot zastał tam Amy Carnaby, jej chorą siostrę Emily i pekińczyka, Augusta. Stwierdził, że pojmał „lwa z Nemei”, czyli psa Amy. Właścicielka nie mogła uwierzyć, że detektyw wszystko wie. Ten wytłumaczył, że to ona stała za porwaniami pekińczyków. W parku zastępował je August, który po odcięciu smyczy, dzięki tresurze, sam wracał do domu. Amy wyjaśniła, że podobnie jak inne, starzejące się damy do towarzystwa, bała się o swoją przyszłość, a wyłudzenia miały im zapewnić spokojną przyszłość. Nie miała skrupułów zabierając cząstkę majątku marnotrawiącym, nieuczciwym bogaczom. Poirot pochwalił kobietę za organizację, znawstwo psychologii i świetne aktorstwo. Obiecał, że kobieta uniknie więzienia, jeśli skończy z procederem i odda zabrane Hogginsom pieniądze. Amy podziękowała i wspomniała, że legenda głosi, że pekińczyki były kiedyś lwami.
Poirot spytał pana Hogginsa czy woli ujawnienie przestępcy, czy też odzyskanie pieniędzy. Ten zdecydował się na przyjęcie czeku na dwieście funtów. Gdy jednak detektyw wspomniał, że zleceniodawca przypomina mu pewnego fabrykanta mydła, który otruł żonę, ten podarł czek i obiecał o sprawie zapomnieć. Joseph Hoggins przestał dolewać truciznę do lekarstw swojej żony, bojąc się, że Poirot ma tego świadomość, zaś detektyw dwieście funtów przesłał na „fundusz” panny Carnaby.
Autor: