Ludzie bezdomni - motyw przyjaźni

Przyjaźń pokazana jest jako bardzo ważny element życia bohaterów. Nawet Tomasz Judym, który całkowicie poświęcał się pracy i wyrzekł osobistego szczęścia, potrzebował bratniej duszy.

„Jak to zwykle bywa na świecie z ludźmi silnymi — nie ominął go ani jeden wyzysk. (…) Czuł się tak dobrze jak inny, gdy zbija majątek albo buduje sobie sławę. Im silniej pracował, tym więcej czuł w sobie mocy, jakiegoś rozmachu i owej pasji, która potężniała i wyrabiała się od trudu jak mięsień. W tym życiu całą piersią brakowało mu jednak towarzysza”.

Judym przyjaźnił się z inżynierem Korzeckim. Poznali się jeszcze w Paryżu. Oboje byli niezwykle wrażliwi na społeczną niesprawiedliwość i krzywdę innych. Dla Korzeckiego znajomość z Judymem była szczególnie cenna – Tomasz dawał mu oparcie i mobilizował do działania. Niestety nawet tak dobra relacja nie powstrzymała inżyniera przed popełnieniem samobójstwa.

Innym przykładem przyjaźni jest związek Judyma z Joasią Podborską. Para była w sobie zakochana, ale związek budował się na dobrej, przyjacielskiej relacji. Joasia była dla Judyma punktem odniesienia i najbliższą mu osobą:

„Zaczął pisać krzywymi literami: »Joasiu, Joasiu! Cóż pocznę bez Ciebie! Życie moje zostało przy Tobie, całe serce, cała dusza. Zdaje mi się ciągle, że któreś z nas umarło, a drugie błąka się po ziemi wśród nieskończonego cmentarza...«”.

  Dowiedz się więcej