Cześnik Raptusiewicz i Rejent Milczek to głównie bohaterowie „Zemsty” Aleksandra Fredry. Obaj są mężczyznami w podeszłym wieku, są przedstawicielami jednej epoki i należą do tej samej klasy społecznej – szlachty. Autor komedii ukazał ich na zasadzie kontrastu.
Cześnik Raptusiewicz jest mężczyzną wysokim, krzepkim i dobrze zbudowanym, choć z racji podeszłego wieku cierpi na różne dolegliwości. Sprawuje urząd cześnika ziemskiego, a po śmierci brata przejął opiekę nad jego jedyną córką, Klarą. Ma bujną i zawadiacką przeszłość – w młodości walczył z Moskalami i brał udział w konfederacji barskiej, co postrzega jako wypełnienie obowiązku wobec ojczyzny.
Jak wskazuje jego nazwisko jest raptusem – szlachcicem o gwałtownym i niepohamowanym temperamencie, działającym pod wpływem emocji. Kieruje się przede wszystkim typowo szlachecką butą – jest dumny, porywczy i nie przebiera w środkach, które są mu przydatne do osiągnięcia celu. Jest człowiekiem niewykształconym i interesownym. Małżeństwo rozpatruje głównie pod względem korzyści finansowych, które mają polepszyć jego trudną sytuację materialną. Uważa się za znawcę sztuki kochania, lecz jest nieśmiały w stosunku do kobiet i obawia się ośmieszenia.
W głębi duszy nienawidzi starego zamczyska, ale wrodzona zawziętość i nieustępliwość sprawiają, że nie dąży do zgody ze znienawidzonym sąsiadem. Najczęściej działa bez zastanowienia, unosząc się gniewem. Jest zdolny do wszystkiego, aby dokuczyć Rejentowi i nie dostrzega, że wymuszony na Wacławie ślub z Klarą w rzeczywistości łączy kochającą się od dawna parę. Podczas wesela wykazuje się staropolską gościnnością i dochodzi do porozumienia z Milczkiem.
Rejent Milczek jest przeciwieństwem Raptusiewicza. Jest to mężczyzna o drobnej posturze, szczupły, nieco przygarbiony, o postawie pełnej pokory i uległości. Jest wdowcem, samotnie wychowującym syna, Wacława. Pełni funkcję rejenta i należy do szlacheckiej palestry. Jest typowym dorobkiewiczem, zachłannym na pieniądze i zawziętym. Doskonale zna prawo, lecz nie ma skrupułów, aby dostosowywać je do własnych potrzeb, pogrążając w ten sposób przeciwnika. Milczek jest osobą skrytą, małomówną, wyrachowaną i pozornie układną. Swych rozmówców zawsze traktuje jak potencjalnych klientów i udaje przed nimi pokornego sługę. Stwarza złudzenie człowieka pobożnego, ułożonego i usłużnego, a w rzeczywistości jest to maska, pod którą ukrywa obłudę, tchórzliwość i mściwość.
W sytuacjach, które są dla niego niekorzystne, wykazuje się przebiegłością i sprytem. Nie bierze pod uwagę uczuć syna i jego miłości do Klary, dążąc do tego, aby poślubił Podstolinę, ponieważ dzięki temu może dokuczyć Raptusiewiczowi. Za wszelką cenę stara się pogrążyć sąsiada, a mylnie postrzegany honor szlachecki nie pozwala mu pójść na ustępstwa. Rejent Milczek jest postacią zdecydowanie antypatyczną, nie wzbudzającą zaufania.
Główni bohaterowie „Zemsty” są nieprzejednani w swej wzajemnej niechęci do siebie i uosabiają wady, typowe dla polskich szlachciców – o ich wszelkich poczynaniach zawsze decydował szlachecki honor i zawziętość. Ich charaktery zostały złagodzone dzięki komizmowi, jaki wykorzystał Aleksander Fredro, kreując tę antagonistyczną parę. To właśnie komizm sprawia, że można z uśmiechem obserwować zacietrzewionych w nienawiści mężczyzn, choć większą sympatię wzbudza pomimo wszystko Cześnik.