Hezjod jest drugim, obok Homera, znanym starożytnym epikiem. Żył w VII w. p.n.e, pochodził z Aksry w Beocji, był synem zubożałego kupca, który osiedlił się na wsi. Hezjod stworzył trzy nowe gatunki eposu:
- epos kosmogoniczny (Teogonia), traktujący o powstaniu świata, ludzi i bogów,
- epos genealogiczny (Katalog niewiast), przedstawiający początki rodów, których protoplastami byli potomkowie bogów i kobiet śmiertelnych
- epos dydaktyczny (Prace i dnie), w których opisuje prace rolnika w różnych porach roku, udzielając jednocześnie rad i wskazówek.
W eposie
Prace i dnie spotykamy pierwszą w literaturze
bajkę o jastrzębiu i słowiku – jako przeciwstawienie bezsilności przemocy. Ważnym dorobkiem w twórczości Hezjoda była
Teogonia, w której autor przedstawił prastare wyobrażenia Achajów dotyczące powstania wszechświata, bogów, herosów i ludzi, walk poszczególnych sił kosmicznych i wyłonienia się nowego porządku reprezentowanego przez Zeusa i bogów olimpijskich. To właśnie z relacji Hezjoda znamy
mit o stworzeniu świata.
Poematy Hezjoda ustępują Homerowi pod względem formy i artyzmu, cieszyły się jednak uznaniem starożytnych ze względu na ich wysoką wartość etyczną.
klp.pl