klp.plPoczątki Renesansu przypadają na XIV wiek we Włoszech, zaś w krajach Europy Północnej na XV-XVI wiek. Koniec epoki datowany jest natomiast na przełom XVI i XVII wieku. Przyjmuje się, że w Polsce Renesans przypada na lata 1450 – 1630.
Podział epoki w Polsce
1. prerenesans – 2 połowa XV wieku aż do wstąpienia Zygmunta Starego na tron w 1506 r.
Jest to okres „jesieni polskiego Średniowiecza”, z rozkwitem nauki, piśmiennictwa łacińskiego. Przedstawiciele prerenesansu to: Jan z Ludziska (profesor Akademii Krakowskiej, astronom, retor, lekarz); Grzegorz z Sanoka (arcybiskup lwowski, poeta, epikurejczyk); Jan Ostroróg (prawnik, dyplomata, polityk); Konrad Celtis (humanista niemiecki, współtwórca Nadwiślańskiego Towarzystwa Literackiego).
2. wczesny Renesans – 1506-1543
1506 rok jest symboliczną datą rozpoczęcia wielkich inwestycji artystycznych, m.in. na Wawelu. Jest to czas debiutów takich poetów jak: Jan Dantyszek (biskup warmiński, dyplomata, autor łacińskich elegii); Andrzej Krzycki (biskup, dworski panegirysta, autor paszkiwli i erotyków). Jest to również okres rozwoju drukarstwa.
Data końcowa wczesnego Renesansu, rok 1543, jest momentem śmierci Mikołaja Kopernika i jednocześnie datą wydania jego największego dzieła – O obrotach sfer niebieskich. Jest to również rok śmierci Klemensa Janickiego oraz wydania rozprawy Mikołaja Reja pt. Krótka rozprawa między trzema osobami.
Najwybitniejsze postaci tego okresu to: Mikołaj Kopernik, Stanisław Orzechowski (pisarz religijny i polityczny, ksiądz, retor); Andrzej Frycz Modrzewski, Biernat z Lublina, Klemens Janicki, Mikołaj Rej.
3. okres rozkwitu – 1543-1584 (śmierć Jana Kochanowskiego)
To lata szczytowej twórczości Mikołaja Reja, a także Jana Kochanowskiego i Łukasza Górnickiego.
4. okres ostatni – 1584-1629 (śmierć Szymona Szymonowica)
To czas, w którym tworzyli m.in. Szymon Szymonowic, Piotr Skarga, Mikołaj Sęp-Szarzyński.
Autor: