Rozwój pisma

Najstarsza forma pisma pochodzi z Mezopotamii, gdzie podczas badań wykopaliskowych odkryto dużą liczbę glinianych tabliczek, pokrytych pismem klinowym. W wyniku dalszych badań archeologicznych uczonym udało się odkryć najstarsze formy pisma, pochodzące z IV tysiąclecia p.n.e., stworzone przez Sumerów. Sumerowie jako pierwsi zastosowali metodę zapisu fonetycznego mowy w formie sylab i głosek. Obok znaków sylabicznych znali również ideogramy, który wyrażały całe słowa. Pismo Sumerów miało około 500 znaków, zaś pismo Persów było dużo bardziej uproszczone i zawierało już tylko 40 znaków.

Inną bardzo znaną formą starożytnego pisma jest pismo egipskie. Punktem zwrotnym w badaniach nad tą starożytną kulturą była wyprawa Napoleona do Egiptu. Dało to możliwość zetknięcia się po raz pierwszy na tak dużą skalę z egipskimi zabytkami. Badania hamowała jednak nieznajomość egipskiego pisma. W greckich źródłach zachował się podział pisma Egipcjan na trzy typy:

hieroglify, czyli święte pismo o charakterze obrazkowym, powstałe około 3000 roku p.n.e

pismo hieratyczne, kapłańskie, pochodzące z tego samego okresu, będące uproszczonymi hieroglifami, używane na papirusach oraz trzeci rodzaj pisma

pismo demotyczne – ludowe, z I tysiąclecia p.n.e., stanowiące uproszczone pismo hieratyczne.

  Dowiedz się więcej