Motyw zemsty w Balladynie

Motyw zemsty jest jednym z głównych wątków dramatu. Pragnienie odwetu towarzyszy przynajmniej czterem bohaterom: Balladynie, Goplanie, Kirkorowi, naturze. Tę ostatnią, zgodnie z regułami romantycznych utworów, można jak najbardziej uznać za aktywną postać sztuki – reaguje i współodczuwa na równi z innymi bohaterami. Co ważne, motywy zemsty są za każdym razem inne.

Pierwszy raz wątek zemsty pojawia się w historii Goplany i Grabca. Nimfa zakochuje się bez pamięci w młodym synu organisty. Beztroski i rozwydrzony chłopak nic sobie jednak nie robi z miłosnych wyznań królowej Gopła. Nie dość, że nie traktuje jej uczuć z szacunkiem, to jeszcze nie ma zamiaru zrezygnować ze spotkań z Balladyną.

Zazdrosna Goplana postanawia ukarać Grabca (zamienia go na jakiś czas w płaczącą wierzbę), ale prawdziwą zemstę szykuje wobec Balladyny. Aby oddalić od niej Grabca, nakazuje Skierce rzucić urok na Kirkora, aby ten wziął starszą córkę wdowy za żonę i opuścił wraz z nią wieś. Można powiedzieć, że ten – z założenia – niewinny plan zranionej Goplany rozpoczyna serię tragicznych wydarzeń.

Zupełnie innej zemsty pragnie Kirkor. Poruszony losem Pustelnika, czyli niesłusznie wygnanego króla Popiela III, postanawia wziąć odwet za doznane przez króla krzywdy. Kirkor chce pokonać uzurpatora – Popiela IV – aby korona wróciła do sprawiedliwego władcy.

Sama Balladyna zdaje się mścić za cały swój dotychczasowy los, czyli biednej, nic nie znaczącej dziewczyny z ludu. Dokonuje szeregu zbrodni, aby osiągnąć swój cel – być wszechmocną królową, ale też pozbyć się wszystkich, którzy znali jej sekret i pragnęli dla niej sprawiedliwej kary.

Natura także nie pozostaje w dramacie biernym obserwatorem. Jak przewiduje Goplana, „natura zbrodnią pogwałcona mścić się będzie”. Zabójstwo siostry jest zbyt ciężkim wykroczeniem, aby pozostało bez kary.

  Dowiedz się więcej