klp.pl· Zna się tylko to, co się oswoi. [Lis]
· Mowa jest źródłem nieporozumień. [Lis]
· Jesteście piękne, lecz w środku puste. Za was nie można umierać. Oczywiście, jeśli chodzi o moją różę, to zwykły przechodzień mógłby pomyśleć, że jest ona do was podobna. Ale ona jest ważniejsza niż wy wszystkie razem wzięte, bo tylko ja ją podlewałem. Bo ją jedną nakrywałem kloszem, bo ją jedną osłaniałem parawanem. Bo tylko na niej tępiłem gąsienice (zostawiając dwie czy trzy na motyle). Bo tylko jej słuchałem, jak się żali, jak się przechwala, czy nawet jak milczy. Bo to jest moja róża.
· A oto moja tajemnica, jest bardzo prosta: Dobrze widzi się tylko wtedy, gdy się patrzy sercem. Najważniejsze jest dla oczu niewidoczne. [Lis]
· Pozostajesz na zawsze odpowiedzialny za to, co oswoiłeś. [Lis]
· Tylko dzieci wiedzą, czego szukają. Nie żałują czasu dla szmacianej lalki i nabiera ona dla nich takiego znaczenia, że jeżeli im się ją odbierze, to płaczą… [Mały Książę]
· Najbardziej porusza mnie w tym małym książęciu ta jego wierność wobec kwiatka ten obraz róży, jaśniejący w nim jak płomień lampy, nawet gdy on śpi... I wydał mi się jeszcze bardziej kruchy. Trzeba dobrze osłaniać lampy: podmuch wiatru może je zgasić. [Pilot]
· Bo oczy są ślepe. Trzeba szukać sercem.
· Jeżeli kochasz jakiś kwiat, który zamieszkał na jakiejś gwieździe, przyjemnie jest w nocy patrzeć w niebo, bo wszystkie gwiazdy są ukwiecone.
· Widzisz… ta moja róża… jestem za nią odpowiedzialny! Biedactwo, jest taka słaba! I taka naiwna! Ma tylko te cztery marne kolce, żeby bronić się przed całym światem…
· W tym tkwi wielka tajemnica. Dla was, którzy także kochacie Małego Księcia, tak jak i dla mnie, nie ma nic gorszego na świecie niż świadomość, że gdzieś jakaś nieznana owieczka mogła zjeść jakąś różę… Spójrzcie na niebo. Zadajcie sobie pytanie: Czy owieczka zjadła tę różę? Tak czy nie? I przekonacie się, jak bardzo wszystko się zmieni. I żadna dorosła osoba nigdy nie zrozumie, jak wielkie to ma znaczenie.
strona: - 1 - - 2 - - 3 -
Autor: