klp.plMajster Antonio odnajduje szczapę drewna i postanawia ją oddać swemu biednemu przyjacielowi – Dżeppetto, który pragnie wyrzeźbić marionetkę. Dżeppetto rzeźbi pajacyka i nazywa swoim synem – Pinokiem. Ten, gdy tylko nauczył się chodzić wybiega z domu. Zostaje pochwycony przez karabiniera, który jednak oskarża Dżeppetta o złe traktowanie chłopca i wsadza go do więzienia. Pinokio wraca do domu i przypadkowo zabija Gadającego Świerszcza, który udziela mu dobrych rad i przestrzega przed nieposłuszeństwem. Tej nocy Pinokio budzi się ze zwęglonymi nogami, które zostawił za blisko ognia.
Dżeppetto po wyjściu z więzienia sprawia mu nowe stopy. Pinokio obiecuje chodzić do szkoły, a jego ojciec sprzedaje surdut, by sprawić mu elementarz. W drodze do szkoły Pinokio natyka się na Wielki Teatr Marionetek i sprzedaje podręcznik by kupić bilet. Występujące marionetki rozpoznają w Pinokiu brata i wiwatują na jego cześć, co denerwuje dyrektora teatru Ogniojada. Początkowo dyrektor pragnie użyć Pinokia jako rozpałki, jednak ostatecznie rezygnuje z tego i wręcza mu pięć złotych monet dla Dżeppetta.
Po drodze do domu spotyka udających swoje ułomności kulawego Lisa i ślepego Kota. Kos próbuje ostrzec przed nimi chłopca, jednak zostaje zjedzony przez Kota, co Lis tłumaczy karą za gadatliwość. Zwierzęta przekonują go, że jeśli posadzi pieniądze na Polu Cudów za Miastem Głupców wyrośnie drzewo obsypane tysiącem złotych monet.
Po drodze zatrzymują się w gospodzie, w której Kot i Lis pożywiają się oraz odpoczywają na koszt Pinokia. O północy mają ruszyć w dalszą drogę, jednak okazuje się, że zwierzęta udały się w drogę dwie godziny wcześniej i mają spotkać się z pajacykiem na Polu Cudów. Kot i Lis przebierają się za zbójców i zaczajają się przy drodze do Miasta Głupców. Pinokio, mimo ostrzeżeń ducha Gadającego Świerszcza podąża dalej. Przebrani Lis i Kot przygotowują na Pinokia zasadzkę, jednak chłopcu udaje się zbiec. Dociera do białej chatki, gdzie przebywa mała duch Dzieweczki o Błękitnych Włosach. Napastnicy dopadają Pinokia i wieszają go na pobliskim dębie, by wydobyć z jego zaciśniętych ust złote monety.
Wróżka ratuje Pinokia wysyłając po niego Wielkiego Sokoła i karetę powożoną przez pudla. Wzywa trzech lekarzy, który mają orzec czy pajacyk żyje, czy nie. Trzecim z nich jest duch Gadającego Świerszcza, który mówi, że chłopcu nic nie będzie, jednak jest nieposłuszny i uciekł od swego ojca. Wróżka nakazuje marionetce zażyć gorzkie lekarstwo. Ta buntuje się i dopiero pojawienie się czterech królików i trumny sprawiają, że Pinokio połyka medykament. Zapytany o złote monety kłamie, a jego nos bardzo się wydłuża. Wróżka tłumaczy, że dzieje się tak, gdy Pinokio kłamie. Wzywa tysiąc dzięciołów, by przywróciły normalny rozmiar nosa kukiełki i posyła po Dżeppetto, by zamieszkać wspólnie z nim i Pinokiem.
Pinokio wyrusza naprzeciw ojcu, jednak ponownie spotyka Lisa i Kota, którzy przypominają mu o Polu Cudów. Chłopiec ostatecznie zgadza się pójść z nimi i zasadzić swoje złoto. Po pewnym czasie docierają do Miasta Głupców, gdzie pajacyk obserwuje biedne i żebrujące zwierzęta pozbawione cennych atrybutów. Wśród nich poruszają się bogate powozy lisów, jastrzębi lub sępów. Po dotarciu do Pola Cudów Pinokio zakopuje swe monety, podlewa i zostawia na dwadzieścia minut. W tym czasie kradną je Kot i Lis, a następnie uciekają.
Kiedy pajacyk powraca nie znajduje ani drzewka z monetami, ani zakopanych monet. O oszustwie Kota i Lisa dowiaduje się od drwiącej z niego papugi, która niegdyś także dała się oszukać. Rusza do sądu w Mieście Głupców i zgłasza kradzież sędziemu, którym jest sędziwy goryl. Sędzia skazuje go na pobyt w więzieniu za zbrodnię głupoty. Po czterech miesiącach udaje mu się opuścić areszt, gdy cesarz zarządza amnestię z powodu swego zwycięstwa.
Pinokio kieruje się do domu Wróżki. Drogę zastępuje mu wielki zielony wąż, który tak śmieje się z chłopca, że pęka mu żyłka w piersi i umiera. Kiedy z głodu zakrada się do winnicy wieśniaka wpada w pułapkę zastawioną na złodziei kur. W związku z tym, że pies gospodarza – Melampo – zmarł Pinokio zostaje uwiązany do budy i ma pełnić jego obowiązki. W nocy nie godzi się na układ z łasicami i alarmuje wieśniaka. Ten łapie złodziei i w nagrodę uwalnia marionetkę. Gdy w końcu Pinokio dochodzi do domu Wróżki zastaje tam nagrobek informujący o jej śmierci z powodu smutku po stracie braciszka.
Przyjazny gołąb na swych skrzydłach przenosi go nad brzeg morza, skąd Dżeppetto ma w małej łódeczce wyruszyć na poszukiwanie syna w stronę Nowego Świata. Pinokio macha do ojca, jednak rozpętuje się wichura i jego łódeczka ginie. Chłopczyk rzuca się mu na pomoc, jednak fale go spychają. Dopływa do Kraju Pracowitych Pszczół, gdzie od delfina dowiaduje się, że w morzu grasuje olbrzymi rekin. Okazuje się, że na wyspie jedzenie można otrzymać wyłącznie za pracę. W końcu leniwy chłopczyk pomaga kobiecie zanieść dzban z wodą w zamian za jedzenie. W domu okazuje się, że nieznajoma to Wróżka, która w cudowny sposób się postarzała. Postanawia zostać matką Pinokia i posyła go do szkoły.
Wróżka obiecuje, że jeśli Pinokio będzie pilnie się uczył zostanie kiedyś prawdziwym chłopcem. Pinokio stara się bardzo, staje się prymusem, co jednak wzbudza zazdrość kolegów. Pewnego razu oszukują go mówiąc, że widziano na wybrzeżu wielkiego rekina, który mógł połknąć Dżeppetta. Gdy okazuje się, że koledzy skłamali wybucha między nimi i Pinokiem bójka. Jeden z chłopców – Eugeniusz – pada uderzony ciężką książką marionetki, a pozostali koledzy uciekają. O wypadek zostaje oskarżony Pinokio – karabinierzy prowadzą go do aresztu, jednak ucieka. Następnie ratuje życie goniącemu go policyjnemu psu – mastiffowi o imieniu Alidoro.
W rewanżu Alidoro ratuje życie Pinokiowi, gdy w sieć łapie go rybak i planuje usmażyć wraz z innymi rybami. Gdy Pinokio powraca do domu drzwi po długim czasie otwiera mu ślimak. Wróżka ponownie wybacza chłopcu i w kolejnych miesiącach wszystkie sprawdziany kończy jako najlepszy uczeń. W końcu oznajmia, że nadszedł dzień, gdy Pinokio może stać się prawdziwym chłopcem i może na tę uroczystość zaprosić wszystkich kolegów. Gdy próbuje zaprosić ulubionego kolegę, urwisa Romea nazywanego Knotem dowiaduje się, że właśnie ucieka do Krainy Zabawek, gdzie nie ma szkoły i nie trzeba się uczyć. Pinokio decyduje się uciec wraz z nim i spędza na zabawie kolejnych pięć miesięcy. Pewnego ranka budzi się z oślimi uszami.
Suseł uprzedza Pinokia, że dzieci, które się nie uczą zostają zamienione w osły. Tak też się staje i chłopczyk wraz z Knotem przemienia się w ryczące zwierzę. Woźnica sprzedaje go właścicielowi cyrku, a ten przez kolejne trzy miesiące tresuje osła do występów. Podczas występu Pinokio doznaje kontuzji i jako kulawy zostaje sprzedany człowiekowi, który planuje z jego skóry zrobić bęben. Mężczyzna wrzuca osła do wody, a gdy wyciąga sznur na jego końcu znajduje marionetkę. Pinokio wyjaśnia, że ciało osła zjadły ryby, a on znów jest sobą i odpływa.
Na morzu dostrzega kozę o błękitnej sierści, jednak zostaje połknięty przez wielkiego rekina. Wewnątrz spotyka tuńczyka, a następnie idzie w stronę światełka i w starcu Dżeppetta. Postanawia wraz z nim uwolnić się z wnętrza wielkiej ryby. Udaje się im wyzwolić, a do brzegu pomaga im dopłynąć tuńczyk. Na lądzie spotykają żebrzących Kota i Lisa. Kot rzeczywiście jest ślepy, a Lis z biedy musiał sprzedać swój ogon. Pinokio odmawia pomocy fałszywym przyjaciołom.
Dżeppetto wraz z Pinokiem docierają do małej chatki, w której mieszka duch Gadającego Świerszcza. Pozwala im zostać, wspominając, że dom otrzymał od kozy o błękitnej sierści. Pinokio podejmuje pracę u wieśniaka, któremu umiera osioł – zamieniony przyjaciel pajacyka Knot. Dzięki pracy Pinokio utrzymuje siebie i ojca. Udaje mu się zaoszczędzić pieniądze, za które planuje sobie kupić nowy strój. Od ślimaka dowiaduje się, że Wróżka jest chora i nie ma ani grosza, więc oddaje mu wszystkie oszczędności i postanawia jeszcze ciężej pracować, by utrzymać ojca i matkę. Nocą śni, że we śnie odwiedza go Wróżka. Gdy się budzi okazuje się, że jest prawdziwym chłopcem. Jego poprzednie ciało leży bez ruchu na krześle. Znajduje nowe ubranie i wielką sumę pieniędzy. Dżeppetto także młodnieje i powraca do swego zajęcia.
Autor: