klp.plDżeppetto nazywany był Mamałygą, ponieważ nosił peruką koloru mąki kukurydzianej. Miał porywczy charakter i, gdy słyszał swoje przezwisko, nie sposób było go uspokoić. Dzieppetto mieszkał w małym domku z jednym pokojem, w którym stał kulawy stół, rozklekotane łóżko i stare krzesło. Na ścianie namalowany był kominek i gotująca się strawa.
Dżeppetto był cierpliwy – nie reagował na psoty Pinokia. Był także wrażliwy ponieważ gdy poczuł się urażony przez marionetkę posmutniał i otarł łzę. Chociaż szybko wzbierała w nim złość nie potrafił długo złościć się na Pinokia i wybaczał mu jego psoty. Jego serce szybko mięknie na widok nieszczęścia chłopca. Potrafi się dla niego poświęcić, co widać, gdy sprzedaje surdut, by kupić mu elementarz.
Po ucieczce Pinokia Dżeppetto wyrusza na jego poszukiwania. Po przemierzaniu całej Europy decyduje się w małej łódeczce płynąć do Nowego Świata. Po jego wypłynięciu wzmaga się sztorm, a stolarz ginie z oczu przybyłego za późno Pinokia. Okazuje się, że ojciec marionetki zostaje połknięty przez wielkiego rekina.
Z opresji ratuje go po dwóch latach Pinokio. Dżeppetto mógł przeżyć, bo wraz z nim rekin połknął statek z zaopatrzeniem. Po wyjściu na ląd długo odzyskiwał siły. Dzięki przemianie Pinokia w żywego chłopca on także odmłodniał i mógł powrócić do dawnej stolarskiej pasji.
Autor: