klp.plNa morzu ujrzał skałę, na której beczała koza o błękitnej sierści. Gdy był w połowie drogi do niej pojawił się wielki rekin nazywany „Atyllą morza” i mimo wysiłków pajacyka połknął go. Pinokio ocknął się w ciemnościach. Zaczął wzywać pomocy, jednak odezwał się tylko tuńczyk, który został połknięty razem z nim. Stwierdził, że dolą ryby jest umrzeć pod wodą i stwierdził, że będzie czekał, aż zostanie strawiony. W oddali Pinokio ujrzał światełko.
W brzuchu rekina Pinokio spotyka… kogo? Przeczytajcie ten rozdział, kochane dzieci, a dowiecie się
Gdy zbliżył się do światła zobaczył zastawiony stół ze świeczką, przy którym siedział starzec jedzący surowe ryby. Pinokio poznał w nim Dżeppetta i rzucił mu się na szyję. Opowiedział mu o wszystkich przygodach od chwili sprzedaży elementarza. Jego ojciec został połknięty przez rybę przed dwoma laty. Udało mu się przeżyć, ponieważ wieka ryba połknęła statek pełen zapasów, które teraz kończyły się. Pinokio postanowił uciec z wnętrza ryby i uratować siebie i ojca. Pierwsza próba wyjścia przez jego paszczę nie udała się, bo rekin kichnął, jednak za drugim razem udało się opuścić cielsko śpiącego rekina. Pinokio wziął ojca na barana i odpłynął.
Pinokio wreszcie przestaje być pajacykiem i staje się prawdziwym chłopcem
Dżeppetto bał się, bo nie widział nigdzie brzegu, jednak Pinokio pocieszał go. Wkrótce sam zaczął tracić siły. Nagle w wodzie pojawił się tuńczyk, który wziął przykład z Pinokia i uratował się. Z wdzięczności pomógł ludziom i na grzbiecie dobił z nimi do brzegu. Po krótkim marszu Dżeppetto i pajacyk ujrzeli dwóch żebraków – Kota i Lisa, który z biedy sprzedał nawet swą kitę. Pinokio nie dał się oszukać fałszywym przyjaciołom.
Na końcu drogi wędrowcy ujrzeli słomianą chatkę. Po wejściu do niej na belce ujrzeli Gadającego Świerszcza. Ten przypomniał chłopcu jego dawne złe zachowanie. Powiedział, że chatkę ofiarowała mu koza o błękitnej sierści. Pinokio położył ojca na sianie, a sam udał się do wieśniaka Jana po szklankę mleka. By ją dostać musiał wyciągnąć ze studni sto wiader wody. Dowiedział się, że wodę wcześniej ciągnął osioł, jednak z głodu i ciężkiej pracy umiera. Pinokio rozpoznał w nim Knota, jednak ten zmarł.
Pinokio przez ponad pięć miesięcy pracował u wieśniaka wyciągając wodę, nauczył się też wyplatać koszyki, które sprzedawał by zapewnić sobie i ojcu godziwy byt. Wieczorem uczył się czytania i pisania.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - - 9 - - 10 - - 11 -
Autor: