klp.plPinokio - tytułowy bohater powieści – drewniana marionetka wystrugana przez Dżeppetta. Jako chłopiec był niegrzeczny, złośliwy i krnąbrny, nie słuchał swego ojca, ani rad innych. Po wielu przygodach zaczął okazywać dobre serce, dzięki czemu został zamieniony w prawdziwego chłopca.
Dżeppetto - stary stolarz, przezywany ze względu na swą perukę Mamałygą. Z kawałka drewnianej szczapy wyrzeźbił marionetkę – Pinokia. Nie miał wpływu na zły charakter chłopca. Kochał go i wybaczał jego przewinienia. Z miłości ruszył na jego poszukiwania w świat. Został połknięty przez rekina i w jego wnętrzu spędził dwa lata. Uratowany przez Pinokia zamieszkał wraz z nim w chatce.
Majster Antonio był starym stolarzem. Wszyscy nazywali go Majstrem Wiśnią, ponieważ jego nos był na końcu zaokrąglony, lśniący i czerwony niczym wiśnia. Na głowie nosił perukę. Majster był raczej racjonalistą, dlatego nie mógł początkowo uwierzyć, by znaleziony kawałek drzewa mówił. Był przerażony, dlatego przekazał go przyjacielowi – Dżeppetto.
Gadający Świerszcz - mieszkał w pokoju Dżeppetta od ponad stu lat. Był starym mądrym filozofem i pouczał Pinokia, że niegrzeczne dzieci źle kończą, a nieuki zostają osłami. Gdy wyznał, że Pinokio ma pustą głowę został uderzony młotkiem i padł martwy. Jego duch ukazuje się Pinokiowi przestrzegając przed kolejnymi błędami.
Arlekin i Pulcinella – marionetki występujące w Wielkim Teatrze Marionetek. Jako pierwsze dostrzegły Pinokia i zaczęły wiwatować na jego cześć. Ze strachu przed Ogniojadem przyniosły do niego Pinokia. Arlekin, którego Pinokio uważał za swego najlepszego przyjaciela, zostaje wyznaczony przez Ogniojada do spalenia. Wówczas syn Dżeppetta postanawia oddać za niego życie. Wzruszony jego postawą dyrektor daruje życie kukiełce.
Dyrektor Ogniojad – brzydki dyrektor Wielkiego Teatru Marionetek. Jego wygląd wzbudzał przerażenie. Miał czarną jak smoła, sięgającą do stóp brodę. Miał usta szerokie jak piekarnik, żółte zęby i oczy przypominające rozżarzone węgle. W wielkich łapach trzymał bicz spleciony z kocich ogonów i zielonych węży. Mimo groźnego wyglądu nie był bardzo zły. Zlitował się nad miotającym się Pinokiem, o czym świadczyło jego głośne kichnięcie. Gdy Ogniojad był wzruszony – kichał. Był szczodry, gdy usłyszał o nędzy Dżeppetta ofiarował mu pięć złotych monet.
Lis i Kot – oszuści - kulawy Lis i ślepy Kota, tak naprawdę byli w pełni zdrowi. Gdy Kos zaczął zdradzać, że kłamią Kot rzucił się na niego i zjadł, tłumacząc że to nauczka za gadatliwość. Zwierzęta przekonały Pinokia do istnienia Pola Cudów, na którym z monet kiełkują drzewa obsypane pieniędzmi. Naciągnęły następnie Pinokia na jedzenie i nocleg w Gospodzie pod Czerwonym Homarem i zniknęły. Przebrani w worki pojawili się na drodze Pinokia jako zbójcy. Ścigali go przez wiele godzin, a następnie powiesili, by ukraść złote monety. Pinokio zdołał wcześniej odgryźć Kotu kawałek łapy. Ponownie spotkał Lisa i Kota i ponownie zdecydował się iść z nimi na Pole Cudów. Zgodnie ze wskazaniami zasadził monety i bardzo się zdziwił, gdy ich nie odnalazł. Po latach Pinokio ponownie spotkał Lisa i Kota. Byli jednak żebrakami. Kot rzeczywiście oślepł, zaś Lis musiał z głodu sprzedać nawet swój ogon.
Wróżka - dobra osoba mieszkająca od ponad tysiąca lat pod lasem. Występuje pod postacią Dzieweczki o Błękitnych Włosach. Lituje się nad wiszącym ciałem Pinokia i każe go przywieźć do siebie. Leczy Pinokia mimo jego marudzenia, odkrywa, że kłamie i wówczas wydłuża mu się nos. Wróżka proponuje Pinokiowi, by zamieszkał u niej wraz z ojcem, jednak on decyduje się na podróż wraz z Lisem i Kotem. Po wyjściu Pinokia z więzienia okazuje się, że Dzieweczka zmarła z tęsknoty za braciszkiem.
Ponownie Pinokio spotyka Wróżkę w Krainie Pracowitych Pszczół. Jest już dorosłą kobietą i staje się matką chłopca. Wychowuje go, dając mu dobre rady. Dzięki niej pajacyk zaczyna naukę w szkole. Gdy chłopiec zmienia się w osła i zostaje wrzucony do morza Wróżka przywołuje ryby, by uwolniły chłopca z ciała osła. Pod postacią kozy o błękitnej sierści woła Pinokia płynącego w morzu. Gadającemu Świerszczowi ofiarowuje chatkę, w której zamieszkuje Pinokio z ojcem. W nagrodę za przemianę Pinokia Wróżka czyni go żywym chłopcem, odmładza Dżeppetta i ofiarowuje im bogactwo.
Alidoro - pies rasy mastyf, który najpierw został wysłany przez karabinierów w pogoń za Pinokiem. Gdy Pinokio wskoczył do morza pies nieopatrznie także wpadł do wody. Nie umiał pływać, ale Pinokio przemógł się i uratował go wyciągając za ogon z wody. Alidoro odwdzięczył się mu i uratował przed usmażeniem przez rybaka z jaskini. Został przyjacielem Pinokia.
Knot - tak naprawdę nazywał się Romeo, Pinokio darzył go szczerym uczuciem. Był długi, chudy i miał zafrasowany wyraz twarzy. Był największym leniem i urwisem w szkole. Nauczyciel przestrzegał przed jego towarzystwem. Knot namówił Pinokia do wyjazdu do Krainy Zabawek. Podobnie jak on z czasem zamienił się w osła i został sprzedany wieśniakowi, któremu zmarło jego zwierzę.
Woźnica – niski, gruby człowieczek, okrągły i lśniący jak kulka masła, z twarzą jak jabłko, z małymi, ciągle uśmiechniętymi ustami i głosem cienkim i przymilnym jak u kota proszącego o jedzenie. Powoził zaprzężonym w dwanaście par osłów wozem, podróżował po świecie szukając leniwych chłopców, którzy nienawidzili książek, których męczyła szkoła i byli skłonni uciec z domu. Zabierał ich do Krainy Zabawek, a gdy zamieniali się w osiołki, sprzedawał je. Dzięki temu stał się milionerem.
Wielki Sokół, pudel Medor - słudzy Wróżki.
Kruk i Sowa – lekarze wezwani przez Wróżkę, by zbadać stan zdrowia Pinokia.
Papuga – poinformowała Pinokia, że został okradziony. Śmiała się z jego naiwności. Sama niegdyś także wierzyła, że można zasiać złoto, jak groch czy dynię.
Goryl – sędzia w Mieście Głupców, był dostojnym starcem o białej brodzie spływającej mu na pierś. Nosił okulary w złotych oprawkach, z których wypadały szkła. Wzrok popsuł sobie przez wieloletnią pracę. Skazał Pinokia na cztery lata więzienia.
Autor: