Kornel Makuszyński – biografia

W 1926 roku zmarła żona Makuszyńskiego, Emma. Rok później w Zakopanem poślubił córkę znanego lwowskiego profesora medycyny, Antoniego Gluzińskiego, śpiewaczkę operową, Janinę. W 1933 podjął współpracę z rysownikiem, Marianem Walentynowiczem. Wspólnie stworzyli cykl historyjek słowno-obrazkowych o przygodach Koziołka Matołka oraz trzy księgi „Przygód małpki Fiki-Miki”. W 1937 został członkiem Polskiej Akademii Literatury.

Okres okupacji hitlerowskiej państwo Makuszyńscy przeżyli w Warszawie. We wrześniu 1939 roku, podczas nalotów, jedna z bomb zniszczyła dom, w którym mieszkali. Stracili wówczas całą bibliotekę, rękopisy utworów pisarza i kolekcję obrazów. Podczas walk powstańczych zaginęło pięć książek Makuszyńskiego, przygotowanych już do druku. Pani Janina zdołała uratować rękopisy dwóch powieści, napisanych w pierwszym roku wojny: „List z tamtego świata” i „Szaleństwa panny Ewy”.

Po upadku Powstania Warszawskiego zostali wywiezieni do Opoczna, a stamtąd udało im się szczęśliwie przedostać do Zakopanego. W mieście tym pisarz spędził ostatnie lata życia, mieszkając w willi „Opolanka” przy ulicy Tetmajera 15. Schorowany i udręczony wojennymi przeżyciami porzucił pracę twórczą i powoli popadł w zapomnienie. Do końca swych dni starał się jednak odpisywać na listy od czytelników i wielbicieli swoich książek, które napływały z całego kraju.

Zmarł 31 lipca 1953 roku. Mieszkańcy Zakopanego urządzili mu pogrzeb z góralskimi honorami, a kapela Obrochtów grała „Sabałową nutę”. Pożegnanie Kornela Makuszyńskiego opisał Włodzimierz Wnuk w książce „Ku Tatrom”. Pisarz został pochowany na Pęksowym Brzyzku – zakopiańskim Cmentarzu Zasłużonych. Jeden z jego przyjaciół powiedział wówczas:

Był dobrym człowiekiem. Był jednym z tych, którzy dobroć utożsamiali z mądrością, a talent z charakterem, którzy wiedzieli, że nie można być wielkim pisarzem będąc złym człowiekiem.

  Dowiedz się więcej