klp.plPewnego dnia Adaś był świadkiem kłótni dwóch kolegów z klasy: Jasińskiego i Żelskiego. Jasiński oskarżał kolegę z ławki o kradzież wiecznego pióra. Cisowski, widząc, że za chwilę dojdzie do bójki, rozdzielił chłopców. Uwierzył w zapewnienia Żelskiego, że jest niewinny i poprosił, aby podali sobie z Jasińskim ręce na zgodę.
Jednocześnie obiecał, że pióro wkrótce się znajdzie. Po skończonych lekcjach odprowadził do domu swojego kolegę z ławki, Staszka Burskiego, który od rana był dziwnie milczący. Na miejscu poprosił, aby chłopak oddał pióro Jasińskiego. Zaskoczony Staszek spytał, na jakiej podstawie wysnuł swoje podejrzenia. Adaś ze spokojem wyjaśnił, że zauważył zeszyt kolegi i stwierdził, że nagle jego pismo stało się niezwykle staranne. Doszedł więc do wniosku, że kolega zaczął pisać innym niż do tej pory piórem i w dodatku wymienił atrament na taki, którym napełniało się amerykańskie wieczne pióra. Burski z rozpaczą odparł, że nie ukradł pióra, lecz je znalazł i nie zastanawiając się, co robi, ukrył je.
Adam odzyskał pióro Jasińskiego, obiecując Staszkowi, że nikt się nie dowie o jego nieprzemyślanym czynie. Następnego dnia zjawił się w szkole wcześnie rano i położył pióro na biurku matematyka. Podczas lekcji chłopcy ze zdumieniem zauważyli, że nauczyciel chowa je odruchowo do kieszeni. Adaś, rozbawiony całą sytuacją, poradził Jasińskiemu, aby pobiegł za profesorem i odzyskał swoją zgubę. W ten sposób Cisowski wyjaśnił, co stało się z piórem kolegi i zyskał ogromną wdzięczność Staszka Burskiego.
Autor: