Tragizm bohaterów Antygony Sofoklesa

W przypadku bohaterów Antygony kluczowe znaczenie ma Fatum. Co więcej, bohaterowie są uwikłani w konflikt tragiczny - niemożliwy do rozwiązania dylemat pomiędzy dwiema równorzędnymi racjami.

Tragizm Antygony

Antygona musi wybierać pomiędzy prawami boskimi a ludzkimi. Są one równorzędne, ale sprzeczne ze sobą. Gdyby bohaterka posłuchałaby rozkazów Kreona, postąpiłaby wbrew własnym ideałom, nie byłaby lojalna wobec brata. Antygona pozostała wierna boskim nakazom i zmarłemu bratu. Ta decyzja doprowadziła do wydania na nią okrutnego wyroku, który przyczynił się do jej samobójstwa.

Tragizm Kreona

Kreon pragnie być władcą sprawiedliwym. Uważa, że rozkaz dotyczący potępienia zdrajcy pomoże mu utrzymać autorytet wśród poddanych. Lekceważy prawa boskie, kieruje się dobrem publicznym, które utożsamia z dobrem całego państwa.

Wypełnia obowiązki władcy, nawet jeśli wiąże się to z postępowaniem wbrew najbliższym. Jego upór i głupota sprawiają, że jest głuchy na logiczne argumenty Antygony i rady swojego syna. Wyśmiewa przepowiednię Tyrezjasza. Wróżbita łamie jednak upór władcy, kiedy mówi mu o wizji dotyczącej śmierci Hajmona. Gdy Kreon w końcu zrozumiał swój błąd, było już za późno - w wyniku swojego postępowania stracił żonę i syna.

Kreon nie chciał źle, jednak jego czyny doprowadziły do tragedii. Jego wina jest zatem winą tragiczną. W przypadku tej postaci ujawnia się również ironia tragiczna - im bardziej rzetelny i konsekwentny był Kreon, tym szybciej zbliżał się do katastrofy, jaką była utrata najbliższych.

Tragizm Ismeny

Ismena od początku próbuje odwieść siostrę od decyzji dotyczącej pochowania brata uznanego za zdrajcę. Uważa, że jako kobiety powinny być posłuszne mężczyznom. Strach przed władcą jest w niej silniejszy od miłości wobec siostry oraz brata. Kiedy razem z Antygoną stają przed Kreonem, Ismena chce wziąć część winny na siebie. Czuje się zraniona, kiedy siostra ją odtrąca. Próbuje jeszcze ratować Antygonę, przypominając władcy o związku narzeczeńskim, jaki łączy Hajmona i jej siostrę, ale jej wysiłki pozostają bezowocne.

Tragizm Hajmona

Hajmon kocha Antygonę i pragnie ją ocalić. Podczas dyskusji z ojcem nie daje się ponieść emocjom. Mówi spokojnie, używa logicznych argumentów, powołuje się na opinię mieszkańców Teb, którzy popierają Antygonę. Niestety, nie udaje mu się przekonać ojca do zmiany zdania. Kiedy znajduje zwłoki ukochanej, popełnia samobójstwo.

  Dowiedz się więcej