klp.pl1. Zachowanie zasady trzech jedności:
2. Podstawą fabuły jest konflikt tragiczny (zderzenie praw boskich i ludzkich), źródłem fabuły – mitologia.
3. Dramat podzielony jest na: prologos (wprowadzenie w akcję), parodos (wejście chóru), epejsodiony (sceny) i stasimony (pieśni chóru), eksodos (wyjście chóru). Występuje także kommos - lament głównej bohaterki.
4. W poszczególnych scenach na scenie znajduje się maksymalnie trzech aktorów.
5. Sceny drastyczne (takie jak śmierć bohaterów) nie są przedstawione bezpośrednio, ale relacjonowane za pośrednictwem osób trzecich – np. posłańca.
6. Występuje chór, który komentuje wydarzenia.
7. Akcja tragedii nieuchronnie zmierza do katastrofy głównych bohaterów.
Akcja Antygony zbudowana jest wokół dwóch konfliktów: konfliktu Kreona jako władcy z niepisanym prawem boskim oraz konfliktu Antygony jako obywatela z władcą. Takie rozbicie problemu na dwa konflikty sprawiło, że w akcji występują dwaj równorzędni bohaterowie - Antygona i Kreon - i obaj zostaną ukarani. Bohaterowie są powiązani wspólnym ogniwem, którym jest Hajmon, syn Kreona i narzeczony Antygony. Jedną częścią katastrofy jest śmierć Antygony, drugą - śmierć Hajmona. Śmierć syna powinna właściwie wystarczyć do katastrofy Kreona, aby jednak tak się stało, wcześniej autor musiałby przedstawić Kreona jako niezmiernie kochającego syna. Ale gdyby tak było, Kreon powinien był ulec namowom syna i do śmierci Antygony w ogóle by nie doszło. Sofokles wprowadza więc dodatkowy czynnik, potęgujący tragedię Kreona – śmierć jego żony Eurydyki.
Akcja utworu od samego początku zmierza do katastrofy, jest zbudowana z przebiegu okoliczności z nią związanych; przebieg ten jest przy tym zupełnie naturalny, poszczególne perypetie doprowadzają ostatecznie do tragicznego końca.
Autor: 