Twórcy tragedii greckiej (Ajschylos, Sofokles, Eurypides) i komedii (Arystofanes)

Ajschylos (525-456 p.n.e.) był właściwym twórcą tragedii greckiej. Ajschylos w ciągu blisko 50-letniej działalności na scenie ateńskiej wystawił 70 tragedii i 20 dramatów satyrowych. Wprowadził na scenę drugiego aktora, dekoracje oraz ulepszone stroje. Początkowo tworzył tragedie wypełnione głównie pieśniami chóru (Persowie, Błagalnice do Orestei), później ograniczył rolę chóru, bardziej rozwinął akcję, a postaci jego bohaterów miały bardziej wyraziste charaktery (tragedie Prometeusz skowany, Siedmiu przeciw Tebom). Zachowała się także jedna z jego trylogii tragicznych Oresteja, na którą składają się: Agamemnon, Ofiarnice (Choefory), Enumidy)

Sofokles był drugim w kolejności wielkim tragikiem. [link]

Eurypides tragedię bogów i herosów uczynił bardziej realistyczną. Napisał 17 tragedii oraz jeden dramat satyryczny. Sofokles powiedział ponoć o Eurypidesie: „Ja przedstawiam ludzi takimi, jakimi być powinni, a Eurypides takimi, jakimi są.” Eurypides odszedł od religijnych korzeni tragedii. W jego dziełach nie ma już tak obfitych boskich interwencji, wpływania bogów na ludzkie losy. Z tego powodu oskarżano go o bezbożność. Eurypidesa można określić mianem agnostyka. Nie wierzy w bogów i bóstwa, widzi realny świat i takim go przedstawia – z jego złem i okrucieństwem. Do najbardziej znanych tragedii Eurypidesa należą: Elektra, Andromacha, Trojanki, Medea, Hippolit, Helena, Orestes

Z wesołych pieśni chóralnych i dramatycznych scenek rodzajowych powstała w Atenach na początku V w. p.ne. komedia, mająca zazwyczaj charakter ostrej satyry społecznej i politycznej. Najbardziej znanym twórcą komedii był Arystofanes (445-385 p.n.e.). Twórczość Arystofanesa jest ściśle związana z bieżącą sytuacją polityczną – toczącą się wtedy wojną peloponeską. Arystofanes propagował więc idee pokoju (komedie Acharnejczycy, Pokój, Lizystrata), atakował ostro przywódców ludu i demagogów zachęcających do wojny i krytykował tendencje imperialistyczne Ateńczyków (Rycerze, Ptaki, Babilończycy), wyśmiewał sądy (Osy). Uprawiał też ostrą krytykę swoich kolegów po fachu, zwłaszcza tragików (słynne Żaby, Kobiety biorące udział w święcie Tesmoforiów). Do innych znanych jego komedii należą: Sejm niewieści, Chmury. Komedie Arystofanesa charakteryzuje bogactwo pomysłów, fantastyka, komizm nieoczekiwanych sytuacji oraz bogaty, barwny i dosadny język. Twórczość komediopisarza cenił Platon. Spośród 40 napisanych przez niego komedii zachowało się 11.

  Dowiedz się więcej