klp.pl20. Wielka gumiarka
W samym środku hali stała wielka maszyna, z której wychodziły setki rur, by łączyć się nad kadzią. Pan Wanka nacisną trzy przyciski – maszyna zaczęła głośno działać, z kanalików popłynęły różnobarwne substancje, zostały wymieszane w kadzi, a następnie w małej szufladce pojawił się mały, szary przedmiot. Obserwatorzy byli zawiedzeni. Jedynie Violet odgadła, że to kawałek gumy do żucia.
21. Pa, pa, Violet!
Wanka wyjaśnił, że to posiłek żucio-gumowy i zawarty jest w nim trzydaniowy obiad. Po wprowadzeniu go na rynek wynalazca pragnął rozwiązać problem z przygotowywaniem posiłków. Żując czuje się smak potraw i to, jak zapełniają brzuch. Niektórzy powątpiewali, a najbardziej zachwycona była Violet. Mimo ostrzeżeń ojca i uwagi pana Wanka, że guma jest jeszcze niedopracowana, dziewczynka pochwyciła gumę i wepchnęła ją sobie do ust.
Poczuła smak zupy pomidorowej i żuła dalej, mimo że wynalazca kazał jej wypluć gumę. Gdy przeszła do befsztyka jej rodzice przyklasnęli jej mając świadomość, że jest pierwszą osobą na świecie testującą żucio-gumowy posiłek. Wszyscy patrzyli na nią zafascynowani, tylko gospodarz protestował. Gdy przeszła do placka jagodowego jej matka zaniepokoiła się wyglądem jej noska, który robił się fioletowy. Wkrótce cała dziewczynka stała się fioletowa, a następnie granatowa jak jagodowy sok. Nagle Violet zaczęła puchnąć. Matka krzyczała, by wezwać lekarza, jednak było już za późno. Dziewczynka wyglądała jak monstrualna jagoda z ludzkimi nóżkami, rączkami i główką. Pan Wonka przyznał, że podobnie kończyły się wcześniejsze testy. Wezwał dziesięciu Umpa-Lumpów, którzy mieli zabrać Violet do Hali Soczystej, by wycisnąć z niej sok. Za nimi podążyli państwo Beauregarde. Umpa-Lumpy także teraz zaśpiewały pieśń piętnując dziewczynkę, która wciąż żuje gumę. Opowiedziały historię Miss Bigelow, która także wciąż żuła, aż przegryzła swój język na pół.
22. Korytarze
Charlie spytał o przyszłość Violet, a pan Willy zapewnił, że nie pozostanie jagodą, chociaż zapewne nie straci fioletowej barwy. Chłopczyk zapytał, że jeśli guma jest zła, to po co jest produkowana w fabryce, jednak gospodarz zbył go. Właściciel pędem udał się przez korytarze i wciąż popędzał pozostałych. Po drodze mijali wiele drzwi. Na jednych był napis: „Jadalne poduszki z pianki żelowej”, na innej: „Do bawialni tapety smakowe”. Na tapetach były narysowane owoce (oraz sporna czapeczka), a gdy się je polizało czuć było konkretny smak.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - - 9 - - 10 - - 11 - - 12 -
Autor: