klp.pl„Trzej elektrycerze”
Występuje tu trzech najeźdźców planety Kronii – elektrycerz Mosiężny, Żelazny oraz Kwarcowy. Są to wojownicy, którzy napadają na obce planety, by się wzbogacić, zdobyć unikalne skarby. Wojowników gubi ich chciwość i zaślepienie, mimo starań wszyscy giną na Kryonii. Są głupi, ponieważ myślą, że uda im się zdobyć skarby, które mogą istnieć jedynie wśród Kryonów, ponieważ zbudowane są z gazów i lodu.
Oprócz tego w bajce poznajemy ogromnego rycerza, wodza Kryonidów Boreala, a także Jenerała-Minerała – Alcybuda Białego, strażnika skarbów królewskich odznaczonego wielką gwiazdą Szronu, którego pierś przecinały rzędy orderowych sopli oraz księcia Astroucha posiadającego kosztowną azotową zbroję. Nie udaje im się pokonać Kwarcowego. Osiąga to dzięki przebiegłości mędrzec – Baryon Lodousty.
„Uranowe uszy”
Architor – okrutny władca planety Aktynuria, zamieszkiwanej przez Palatynidów. Mieszkał w pałacu w platynowej górze. W jego sześciuset komnatach znajdowało się sześćset dłoni władcy. Nękał swych poddanych każąc im nosić uranowe pancerze, czym skazał ich na samotność. Nakładał też na Palatynidów coraz to nowe daniny, podsłuchiwał ich wszędzie wietrząc spisek. Został obalony dzięki podstępowi wymyślonemu przez Kosmogonika. Danina składana przez obywateli planety okazała się zabójcza – król wyleciał wraz z pałacem w powietrze, a z jego sześciuset rąk powstał pierścień wokół planety.
Pyron - młody wynalazca z Aktynurii. Umiał ciągnąć druty z platyny, wynalazł telegraf. Był przywódcą spisku przeciw królowi Architorowi, jednak jak o podejrzany trafił do więzienia. Uwolniony przez Kosmogonika zostaje sprawiedliwym władcą po obaleniu Architora.
„Bajka o maszynie cyfrowej, co ze smokiem walczyła”
Poleander Partobon - król Kybery, jako władczy wojownik nad wszystko przedkładał cybernetykę. Wprowadzał cybernetyczne udogodnienia zarówno w kwestiach cywilnych, jak i wojskowych. Wciąż pragnął toczyć wojny, jednak z braku przeciwników musiał sam ich wytwarzać. Sprowadzał tym samym cierpienia na swych poddanych. Przez pomyłkę stworzył elektrosmoka, który zaczął zagrażać jego panowaniu. Dzięki maszynie cyfrowej pokonał go, pokonał także samą maszynę i od tej chwili zajął się wyłącznie cybernetyką cywilną.
Elektrosmok to stworzony przez maszynę cyfrową na księżycu smok. Był potężny, z księżyca budował swoje ciało i zaczął zagrażać planecie króla Poleandra. W depeszy zażądał oddania tronu. Zmienił się w nicość, gdy zaczął odejmować siebie.
Stara maszyna cyfrowa – zgodnie z jej radami rządził Poleander. Maszyna doradzała mu we wszystkim, czasem miała odmienne zdanie niż władca. Znając swą moc kazał mianować się Wielkim Hetmanem Cyfrowym i zwracać „Wasza Ferromagnetyczność”. Maszyna była sprytna, jednak potrafiła się zepsuć ze starości i wydawać niezrozumiałe komunikaty. Była łasa na władzę i pragnęła obalić króla, jednak ten w porę ją unicestwił i zmienił w „elektrosmołę”.
„Doradcy króla Hydropsa”
Hydrocyber Amassyd – jeden z królewskich ministrów. Chciał przyszłemu królewiczowi zaprogramować niechęć do Dioptryka. Nie dbał o doradzanie, a jedynie o wygraną w rywalizacji z Dioptrykiem. Gdy ten poddał się miniaturyzacji uwięził go w puszce i kazał wynieść za miasto.
Dioptryk – nienawidził Amassyda. Jego przeciwnik namówił szewca, by podbił stopy Dioptryka, przez co ten stał się wyższy. Zdecydował się na pozbawienie go głowy i przeniesienie umysłu do brzucha. Wciąż poddawał się miniaturyzacji, aż został uwięziony w puszce przez Amassyda. Po uwolnieniu przez Frotona oddał mu swą córkę za żonę. Przez przypadek został zniszczony w Sali królewskiej, jednak Froton odtworzył go z pozostawionych części.
Filonauta – był agentem wrogów Akwacji – Mikrocytów i działał na ich rzecz. Planpował podstępnie zaprogramować miłość przyszłego króla do małych form. Miał dred Wielkiej Chlupni. Był łasy na pieniądze, które obiecali mu Mikrocyci. Rywalizował z innymi dostojnikami i tak jak oni uległ manii miniaturyzacji.
Minogar - jeden z królewskich dostojników, podniecała go żądza władzy. Pragnął za wszelką cenę zająć tron Akwacji. Rywalizował z innymi dostojnikami i tak jak oni uległ manii miniaturyzacji.
Hydrops Wszechrybny, syn Ichtiokratesa, od piętnastu wieków władał Akwacją, podwodnym królestwem założonym przez Argonautyków. Odniósł wiele zwycięstw w walce z Mikrocytami. Zapragnął by jego dostojnicy wymyślili mu syna.
„Przyjaciel Automateusza”
Automateusz, nazywany Automkiem to robot, który udał się w daleką podróż. Do towarzystwa kupił sobie elektroprzyjaciela – Wucha. Podczas podróży jego okręt rozbił się, a on trafił na bezludną wyspę. Gdy Wuch poradził mu, że najrozsądniej popełnić samobójstwo ten stanowczo się temu sprzeciwił. Nie chciał słyszeć o swej śmierci i doskonałości nieistnienia. Wuch tak go zdenerwował swymi opowieściami o przykrej przyszłości, że postanowił go zgładzić. Pragnienie to towarzyszyło mu także po jego cudownym uratowaniu się. Według obserwatorów Automateusz zdziwaczał – zaczął zbierać młoty, materiały wybuchowe, aż w końcu wykupił olbrzymie tony cementu stworzył z nich kulę i rzucił ją do kopalnianego szybu. Myśl o unicestwieniu Wucha stałą się jego obsesją.
Wuch – elektroniczny przyjaciel Automateusza. Był nieśmiertelny i niezniszczalny. Umiał doradzić w każdej trudnej sprawie, snuł refleksje, wspierał na duchu. Był tak mały, że mieścił się w uchu. Swoimi dobrymi radami irytował Automka. Doprowadził go do obsesji.
„Bajka o królu Murdasie”
Murdas to ambitny, ale strachliwy syn króla Heliksandra. Bał się przeciągów, duchów i przepowiedni i zwalczał je po wstąpieniu na tron. Gdy usłyszał przepowiednię o zagrażających mu krewnych kazał ich wszystkich wymordować. Pozostał bez rodziny, jednak obawiając się, że gdzieś może mieć kuzynów, mimo braku okrucieństwa, zazał od czasu do czasu kogoś mordować. Postanowił, by jego budowniczy sprawili, by był wielki ponad horyzonty. Najpierw zajął cały swój pałac, potem śródmieście, stolicę i cały kraj. Był zadowolony do momentu, aż nie zaczął śnić mu się koszmar o spisku. Horror zaczął żyć w jego wielkiej osobowości własnym życiem, a Murdas nie mógł go zniszczyć. W końcu rozpadł się na sto snów i spłonął.
„Maszyna Trurla”
Trurl – konstruktor, przez przypadek stworzył najgłupszą maszynę myślącą na świecie. Denerwowały go jej odpowiedzi, więc kopał ją, na co maszyna najpierw zareagowała ostrzeżeniem, a następnie wyrwała się z fundamentów i ruszyła za nim. Łatwo wpadał w złość i był porywczy. W złości, mimo zagrożenia życia, odparł maszynie, że dwa i dwa to cztery. Swoim uporem doprowadził do zniszczenia mechanizmu.
Maszyna myśląca – miała wielkość ośmiopiętrowego bliku. Nie była zbyt inteligentna, nie potrafiła poprawnie wykonywać matematycznych działań, za to była uparta i obrażalska. Reagowała na kopniaki Trurla i ostrzegała go, a gdy ten nie reagował wyrwała się z fundamentów. Była tak głupia, że nawet zatrzymanie rozrządu jej nie powstrzymywało. Podążała wciąż za Trurlem pragnąc go zgładzić. Ostatecznie wywołała z wściekłości lawinę, która ją zniszczyła.
Klapaucjusz – uznany konstruktor, specjalista. Był przekonany o wyjątkowości maszyny Trorla. Roztropnie mu radził, jak wykorzystać konstrukcję. Wraz z Trurlem uciekał przed maszyną, a gdy schronili się w ratuszu zdecydował się udać wraz z kolegą do maszyny, wierząc, że ta nie podoła tak wybitnym wynalazcom. Gdy został uwięziony ze strachu pragnął głupiej maszynie przyznać rację.
„Wielkie lanie”
Klapaucjusz – wielki konstruktor, kolega po fachu Trurla, z którym współzawodniczył. Uważał się za najlepszego konstruktora i, gdy przejrzał podstęp konkurenta odegrał się na nim. Nieświadomie sprawił, że Trurl za swój podstęp został nagrodzony.
Trurl nazywany jest Konstruktora Najgłupszych Maszyn Rozumnych na świecie. Pragnie podstępem dowiedzieć się co robi jego konkurent – Klapaucjusz, dlatego wysyła do niego Maszynę Do Spełnianai Życzeń. Ten jednak widzi jego zabiegi i sprawia mu lanie. Dzięki jednak zapewnieniom Klapaucjusza, że jest wielkim konstruktorem zyskuje uznanie, a od króla dostaje Order Wielkiej Sprężyny i Gwiazdę Helikonoidalną.
Autor: