klp.plTymczasem armia Feriego Acza nadal stała na ulicy, czekając na sygnał trąbki, nieświadoma porażki, jaką odniósł oddział Pastora. Usłyszawszy okrzyk radości, jaki rozległ się na Placu Broni, przystąpili do ataku. Moment zawahania wroga obrońcy Placu wykorzystali na to, aby podzielić się na dwa oddziały i zająć pozycje na fortecach od strony ulicy Pawła. Oddział czerwonych koszul wbiegł na Plac i przystąpił do walki. Kolnay, na znak Boki, zadął w trąbkę.
W kierunku przeciwników natychmiast posypały się bomby piaskowe, a dwa rezerwowe bataliony przyłączyły się do bitwy. W końcu chłopcy z obu armii zwarli się ze sobą na samym środku placu. Obrońcy, zmęczeni wcześniejszą potyczką, zaczęli powoli tracić siły i linia frontu coraz bardziej zbliżała się do szańca. Wówczas Boka rozkazał, aby Kolnay przedostał się do chłopców, ukrytych w okopach, i dał im sygnał do rozpoczęcia natarcia. Adiutant został jednak zatrzymany przez przeciwnika i generał musiał sam zanieść rozkaz.
W ostatniej chwili, umykając przed pościgiem Acza, zdołał przedrzeć się do rowów i wydać rozkazy. Na czerwone koszule posypały się kolejne bomby i nastąpił moment kulminacyjny bitwy. Do ataku przystąpił ukryty oddział, nacierając zwartym szeregiem na wrogów i powoli wypierając ich jak najdalej od szańca. Z fortec zeskoczyli chłopcy, tworząc kolejny szereg. Przeciwnicy zaczęli walczyć, łamiąc wcześniej ustalone reguły. Feri Acz rzucił się w stronę budki, aby uwolnić jeńców, co zaskoczyło obrońców Placu Broni. Nieoczekiwanie na drodze Feriego stanął Nemeczek i powalił wodza wrogiej armii na ziemię.Bitwa o Plac Broni zakończyła się zwycięstwem armii Janosza Boki.
strona: - 1 - - 2 -
Autor: