Makbet - charakterystyka głównego bohatera

Makbet to tytułowy bohater dramatu Williama Szekspira. Jest szkockim generałem, który pada ofiarą swoich własnych marzeń i lęków. Początkowo silny wojownik i lojalny poddany swojego króla zmienia się w krwawego tyrana. Zabija króla i inne osoby, które stoją na drodze jego niepohamowanej ambicji.

Makbeta poznajemy z opowieści rannego żołnierza, który wraca ze zwycięskiej bitwy pod Forres. Nie wiemy, jak wyglądał, dowiadujemy się jednak o jego niezwykłej odwadze i waleczności na polu bitwy. Król, w dowód uznania dla jego zasług, obdarował go tytułem tana Kawdoru.

Pierwszy raz spotykamy Makbeta, gdy wraz z przyjacielem Banko natrafiają na trzy czarownice niedaleko Forres. Czarownice witają Makbeta tytułem tana Glamis, tana Kawdoru i jako przyszłego króla. Ponieważ Makbet był już tanem Glamis, a niemal niezwłocznie po spotkaniu czarownic dowiedział się o przyznaniu tytułu tana Kawdoru, to sięgnięcie po królewską koronę wydało się mu się oczywiste. Przepowiednia stała się iskrą do rozbudzenia niepohamowanej ambicji i żądzy władzy Makbeta. Był to moment zwrotny w jego życiu.

Pod wpływem swojej żony, Lady Makbet, główny bohater decyduje się zabić króla Duncana, aby samemu zasiąść na tronie. Jego rządy są okresem tyranii i chaosu. Nieustający strach przed utratą władzy i lęk przed odkryciem morderstwa króla, popychają Makbeta do dalszych zbrodni - zabójstwo swojego przyjaciela Banko, a potem rodzinę Makdufa.

Makbet jest świadomy skutków swoich czynów. Zabójstwo Duncana, wyraźnie sprzeczne z jego etycznym kodeksem, wywołuje intensywne poczucie winy. Manifestuje się to poprzez halucynacje - widzenie krwawego sztyletu lub ducha Banko.

Z biegiem czasu Makbet staje się obojętny wobec świata i bliskich. Na wieść o śmierci żony mówi:

"Życie jest tylko cieniem, chodzącym aktorem,
Który przechadza się godzinę po scenie
I potem już go nie słychać. To jest opowieść
Opowiedziana przez idiote, pełna wrzasku i furii,
Nie znacząca nic."

Wyrażone w tych słowach jest poczucie bezradności i zniechęcenia, a nawet obojętności. Makbet, wcześniej tak zafascynowany i zmotywowany perspektywą zdobycia władzy, zdaje się teraz zrozumieć, jak niewiele znaczy jego pozycja wobec śmierci. Pomimo głębokiej pustki i straconego sensu, które czuje po stracie żony, Makbet nie zatrzymuje się w swoim dążeniu do utrzymania władzy. W końcu, w finale sztuki, stawia czoła swojemu losowi, gdy zderza się z Macduffem - mężczyzną, który ostatecznie go pokonał.

Postępowanie Makbeta, choć skomplikowane i uwarunkowane zewnętrznymi wpływami, jest jednoznacznie niewłaściwe i sprzeczne z etyką. Jest to przykład postaci tragicznej, której dążenie do władzy i brak moralnej refleksji prowadzą do upadku.

  Dowiedz się więcej