"Życie jest tylko cieniem, chodzącym aktorem,
Który przechadza się godzinę po scenie
I potem już go nie słychać. To jest opowieść
Opowiedziana przez idiote, pełna wrzasku i furii,
Nie znacząca nic"
lub
"Życie jest tylko przechodnim półcieniem,
Nędznym aktorem, który swą rolę
Przez parę godzin wygrawszy na scenie
W nicość przepada - powieścią idioty,
Głośną, wrzaskliwą, a nic nie znaczącą. "
Ten fragment jest jednym z najbardziej znanych monologów z "Makbeta" Szekspira, wygłoszonym przez głównego bohatera po usłyszeniu wieści o śmierci swojej żony, Lady Makbet. Słowa te wyrażają głęboki pesymizm i cynizm Makbeta wobec życia, które z jego perspektywy wydaje się być pustym i pozbawionym znaczenia.
"Życie jest tylko cieniem, chodzącym aktorem, / Który przechadza się godzinę po scenie / I potem już go nie słychać." - Makbet porównuje życie do krótkiego występu aktora na scenie, który po chwili znika, zostawiając za sobą ciszę. Porównanie to podkreśla nietrwałość ludzkiego życia.
"To jest opowieść / Opowiedziana przez idiote, pełna wrzasku i furii, / Nie znacząca nic." - Makbet posuwa się dalej, sugerując, że życie jest niczym więcej niż chaotyczną, bezsensowną opowieścią wygłoszoną przez idiote, pełną hałasu i gniewu, ale ostatecznie pustą i pozbawioną znaczenia. Wyraża tu głębokie rozczarowanie, które jest bezpośrednim rezultatem jego własnych czynów i konsekwencji, które one mu przyniosły.