Porównanie postaci Lady Makbet i Lady Makduf

Postać Lady Makduf charakteryzuje się innymi cechami niż pierwsza postać kobieca w dramacie, Lady Makbet. Dla żony Makdufa najważniejsze jest, by ojciec był z rodziną, i pewnie by życie przebiegało spokojnie, zgodnie z pełnionymi rolami rodzica, gospodarza czy gospodyni dworu. Kobieta nie potrafi pojąć wyższości idei jej męża; wagi spraw, w które Makduf jest wplątany. Jej konstrukcja psychiczna jest prosta. Mimo że nie poznajemy dokładnie życia tej rodziny, z kilku wypowiedzi Lady Makduf można przypuszczać, że zajmowała się ona tylko opieką nad domem i dzieckiem. Sama nie miała wyższych ambicji i w dodatku była przekonana o własnej racji.

W scenie na zamku Fajf, w posiadłości Makdufa, Lady Makduf jest przekonana, że motywem ucieczki męża z kraju było tchórzostwo. Kobieta nie podejrzewa męża o zdradę ojczyzny, ale zupełnie nie rozumie celowego porzucenia jej i dziecka. Nie może pogodzić się, że Makduf osierocił ich synka w tak haniebny sposób. Czuje się przez to pokrzywdzona. Nie widzi różnicy w hierarchii spraw: państwowych i osobistych. Lady Makduf oskarża męża przed Rossem o brak miłości do niej i dziecka, o nieludzkie odruchy i zachowanie wbrew rozsądkowi, skoro nawet w przyrodzie rodzice opiekują się potomstwem i dbają o rodzinne gniazdo. W pewnym momencie wypełnia ją rezygnacja. Kobieta mówi, że jej dziecko nie ma już ojca, a po chwili, że ojciec umarł.

W dalszej części dialogu Lady Makduf z jej synem następuje ważny moment dla całej sztuki. Szekspir wkłada w usta tych postaci słowa na temat zdrady i porządku świata. Synek, mały chłopiec, zdaje się bardziej rozumieć mechanizmy rządzące światem, niż jego matka. Dziecko łapie matkę za słowa. Z tego, co Lady Makduf mówi dziecku, jakby od niechcenia i z rezygnacją, chłopiec układa sobie wizję świata, w którym uczciwi mogą wieszać zdrajców, a więc wszystkich, którzy przysięgają, a kłamią. Dziecko jest przeciwne takiemu światopoglądowi. Wytyka matce, że w ten sposób to ona staje się człowiekiem nieczułym, że być może kobieta chce szybko znaleźć nowego męża, skoro po Makdufie nie płacze. Synek wysuwa logiczny wniosek, że gdyby Makduf naprawdę umarł, jego żona opłakiwałaby go. Synek Makdufa wierzy w szlachetność i miłość ojca. Zdaje się, że między dzieckiem a matką nie ma zupełnie porozumienia. Na koniec Lady Makduf lamentuje. Ostrzeżenie o zamachu na życie jej i dzieci Makdufa przyszło zbyt późno. Lady najpierw widzi, jak oprawca morduje Synka, a później sama ginie.

strona:   - 1 -  - 2 -  - 3 - 

  Dowiedz się więcej