Europa w okresie romantyzmu

Wydarzeniem historycznym, które uznaje się nie tylko za dające początek nowej epoce (romantyzmowi), ale na zawsze zmieniające stosunki społeczne Europy i świata, była ,Wielka Rewolucja Francuska (jedyna rewolucja pisana przez wielkie „R”). Trwała ona od 1789 roku do roku 1794. U jej przyczyn leżało nieudolne zarządzanie państwem przez Ludwika XV i absolutne rządy jego następcy – Ludwika XVI. Ponadto do wybuchu Rewolucji przyczyniła się fatalna sytuacja ekonomiczna Francji, zbytnie zróżnicowanie społeczeństwa (na trzy stany: szlachta, duchowieństwo i najliczniejszy tzw. „stan trzeci”, składający się z: mieszczan, burżuazji, kupców, drobnomieszczan i chłopów, którzy stanowili blisko 3/4 ogółu społeczeństwa). Jak łatwo się domyślić, to właśnie stan trzeci wywołał Rewolucję.

14 lipca 1789 roku lud Paryża zdobył Bastylię. Niedługo po tym wydarzeniu, dzięki któremu wprowadzono wiele reform społecznych, miało miejsce kolejne niezwykle ważne wydarzenie historyczne – podpisanie Deklaracji Praw Człowieka i Obywatela (26 sierpnia 1789 roku). Dokument ten gwarantował wszystkim obywatelom Francji braterstwo, wolność, prawo do własności i tolerancję.

Rządy wewnątrz Francji przechodziły z rąk do rąk, co owocowało licznymi zmianami ustrojowymi: poczynając od monarchii parlamentarnej przez monarchię konstytucyjną, republikę żyrondystów (I Republikę), dyktaturę jakobinów po rządy Dyrektoriatu, aż władzę w państwie przejął w końcu w 1799 roku Napoleon I Bonaparte i ogłosił siebie Cesarzem.

Tzw. Okres Napoleoński trwał do końca 1812 roku, kiedy to Wielka Armia poniosła klęskę w kampanii moskiewskiej. Cesarz Francji podbił niemal całą Europę i Afrykę Północną, dopiero nieprzyjazne tereny rosyjskie zmusiły go do złożenia broni. W 1814 roku Napoleon abdykował, by powrócić jeszcze raz do władzy rok później, ale klęska pod Waterloo zmusiła go do ostatecznego rozbratu z władzą.
Nowy ład w Europie wprowadziły ustalenia kongresu wiedeńskiego. Celem tego szczytu było zaprowadzenie ładu na Starym Kontynencie po okresie dominacji Francji. Czas po upadku Napoleona nazywa się Koncertem Mocarstw, ponieważ najsilniejsze państwa europejskie wyznaczały wówczas politykę dla całego kontynentu. Na kongresie wiedeńskim decydujący głos miały: Rosja, Prusy, Austria, Wielka Brytania oraz Francja. Akt końcowy kongresu podpisano 9 czerwca 1815 roku. Do jego najważniejszych wytycznych można zaliczyć: powrót na tron Francji dynastii Burbonów, utworzenie Królestwa Polskiego, powstanie Związku Niemieckiego, zjednoczenie Norwegii ze Szwecją, utrzymanie podziału Włoch, powstanie Królestwa Niderlandzkiego, neutralność Związku Szwajcarskiego, przyznanie Anglii czterech kolonii. Na kongresie zawarto również pakty militarne mające zagwarantować pokój w Europie. Święte Przymierze (zawarte pomiędzy szesnastoma państwami, m.in. Austrię, Rosję i Prusy) stawiało sobie za cel tłumienie wszelkich ruchów rewolucyjnych, było ono więc ostoją feudalizmu i zacofania. Czwórprzymierze (zawarte przez Anglię, Rosję, Austrię i Prusy, a później również Francję) miało na celu wspólną politykę tych państw na wypadek wojny.

strona:   - 1 -  - 2 -  - 3 - 

  Dowiedz się więcej