klp.plStreszczenie według przekładu Wisławy Szymborskiej
Ciemną i zimną nocą ojciec wiózł swego chorego syna przez las do domu. Nie bacząc na zamieć i mrok pędził co tchu, a tętent końskich kopyt rozbrzmiewał echem w puszczy. Ojciec zorientował się, że chłopiec wpatruje się z przerażeniem w las.
Syn wyznał, że widzi króla olszyn, który przyzywa go do siebie: Tam ojcze, on, król olch, daje znak. Rodzic nie widział niczego poza mgłą i nie słyszał niczego poza szumem wrzosów i olszyn. Nagle chłopiec zorientował się, że tajemnicza zjawa zaprasza go do siebie, w głąb lasu: Pójdź chłopcze w las, w ten głuchy las! Król elfów obiecywał, że będą dobrze się bawić w jego królestwie. Przysiągł chłopcu, że da mu prawdziwą złotą chustę, a nawet swoje córki, z których każda piękniejsza od snu.
Ojciec wciąż nie wierzył w słowa syna, uznając je za gorączkowe majaczenie. Młodzieniec próbował przekonać rodzica, że to co widzi i słyszy dzieje się naprawdę: Czy widzisz, mój ojcze, tam tańczą wśród drzew srebrne królewny, czy słyszysz ich śpiew? Jednak mężczyzna wciąż był przekonany, że to halucynacje rozgorączkowanego syna. Wtedy król olszyn zagroził chłopcu: Pójdź do mnie, mój chłopcze, w głęboki las! Ach, strzeż się, bo wołam już ostatni raz!
Gdy zaczął się coraz bardziej zbliżać chłopiec zwrócił się cichym głosem do ojca: Już w oczach mi ciemno i brak mi tchu. Po tych słowach dziecko zmarło. Nieświadomy tego ojciec przycisnął synka mocniej do piersi i pognał jeszcze szybciej do domu, w poszukiwaniu pomocy. Chłopiec odszedł w tym głuchym lesie wśród olch i brzóz.
Autor: