Romantyzm ma chyba tylu gorących zwolenników, co i zagorzałych przeciwników. I nie jest to efekt grubych tomiszczy powieści czy niezrozumiałego języka wierszy. Wiec czego? Wydaje mi się, że chodzi tu o światopogląd romantycznych bohaterów, których autorzy kreowali w oparciu o własne doświadczenia, wnioski poczynione w trakcie częstych i ciekawych podróży. Wygłaszali opinie kontrowersyjne z punktu widzenia współczesnego czytelnika. Niezrozumiałe wydaje się dziś przekonanie o konieczności oddania życia za ojczyznę czy pokutowania do ostatnich chwil za zbrodnię popełnioną w młodości, a przecież jeszcze trzysta lat temu ludzie wierzyli w słowo honoru czy wyznawali dekalog z taką samą gorliwością, z jaką my dziś śledzimy nowe zdjęcia znajomych na naszej-klasie.pl czy gramy w komputerowe gry.
Romantyzm jest więc epoką skrajności. Z jednej strony ludowość z jej archaicznym językiem, religijnością czy barwnymi strojami i obrzędami (Romantyczność, Ballady i romanse Mickiewicza), z drugiej egzotyka przepełniona tajemnicą, grzechem i seksualnością (Giaur Byrona), z jednej aktywny udział w walce narodowowyzwoleńczej, chęć oddania życia za ojczyznę (Kordian Słowackiego, Konrad Wallenrod Mickiewicza), z drugiej – bierna kontemplacja okrutności życia, przepełnionego rozpaczą, samotnością i negacja wszystkiego (Cierpienia młodego Wertera Goethego).
Ta epoka propagująca filozofię uczucia, wiary w intuicję i spirytualizm, wypełniona fantastyką, ludowością i mistycyzmem spowodowała, że ludzie ponownie uwierzyli w swoje siły widząc, jak nowy duch i nowa idea ogarnia wszystkie dziedziny życia (sztukę, filozofię, politykę, obyczajowość, modę). Wraz z nadejściem dzieł Adama Mickiewicza, Juliusza Słowackiego czy niezapomnianych, wręcz kultowych nawet dziś – Byrona i Goethego – zmienił się sposób postrzegania świata ówczesnych ludzi.
Romantyzm jest więc epoką skrajności. Z jednej strony ludowość z jej archaicznym językiem, religijnością czy barwnymi strojami i obrzędami (Romantyczność, Ballady i romanse Mickiewicza), z drugiej egzotyka przepełniona tajemnicą, grzechem i seksualnością (Giaur Byrona), z jednej aktywny udział w walce narodowowyzwoleńczej, chęć oddania życia za ojczyznę (Kordian Słowackiego, Konrad Wallenrod Mickiewicza), z drugiej – bierna kontemplacja okrutności życia, przepełnionego rozpaczą, samotnością i negacja wszystkiego (Cierpienia młodego Wertera Goethego).
Ta epoka propagująca filozofię uczucia, wiary w intuicję i spirytualizm, wypełniona fantastyką, ludowością i mistycyzmem spowodowała, że ludzie ponownie uwierzyli w swoje siły widząc, jak nowy duch i nowa idea ogarnia wszystkie dziedziny życia (sztukę, filozofię, politykę, obyczajowość, modę). Wraz z nadejściem dzieł Adama Mickiewicza, Juliusza Słowackiego czy niezapomnianych, wręcz kultowych nawet dziś – Byrona i Goethego – zmienił się sposób postrzegania świata ówczesnych ludzi.
Mapa serwisu:
- Romantyzm - nazwa, ramy czasowe, podział epoki
- Nazwa epoki
- Podział epoki w Polsce
- Narodziny epoki - wpływ sentymentalizmu i preromantyzm
- Ramy czasowe romantyzmu w Europie
- Tło historyczne epoki
- Filozofia romantyzmu
- Georg Wilhelm Friedrich Hegel (1770-1831)
- Friedrich Wilhelm Joseph Schelling (1775-1854)
- Johann Gottlieb Fichte (1762-1814)
- Główne tematy i motywy literatury romantycznej
- Tyrteizm
- Gotycyzm
- Mistycyzm
- Mesjanizm
- Indywidualizm
- Patriotyzm
- Historyzm
- Orientalizm
- Fantastyka
- Ludowość
- Irracjonalizm
- Romantyzm w sztuce
- Gatunki romantyczne
- Dramat romantyczny - charakterystyka i cechy
- Ballada
- Powieść poetycka
- Sonet
- Poemat dygresyjny
- Cechy bohatera romantycznego
- Wzorce postaw w romantyzmie
- Obyczajowość romantyczna
- Znaczenie epoki romantyzmu