Dwanaście prac Herkulesa - bohaterowie

Charles Oldfield – lekarz z prowincji, z Market Loughbrough, w Berkshire. Czterdziestoletni mężczyzna o jasnych, lekko posiwiałych włosach i niebieskich oczach. Przez piętnaście lat był żonaty ze starszą o piętnaście lat kobietą. Nie darzył jej prawdziwym uczuciem. Po jej śmierci mieszkańcy plotkowali, obwiniając go o śmierć. Przyznał się do uczucia, jakie żywił do swojej pielęgniarki panny Moncreffe. Dzięki Herkulesowi plotki przestały być podstawne. Doktor mógł śmiało połączyć się z ukochaną pielęgniarką.

Ted Williamson – młody mechanik z prowincji, zakochał się w pokojówce pewnej rosyjskiej tancerki, Poirot odkrył, że tak naprawdę czas spędził z samą artystką.
Katrina Samoushenka – niezwykle zdolna tancerka, podawała się za potomkinię rosyjskiego księcia, a naprawdę była córką kierowcy ciężarówki z Kaliningradu. Udawała własną służącą Nitę i romansowała z angielskim mechanikiem. Zachorowała na suchoty i trafiła do sanatorium do Szwajcarii. Była gotowa na śmierć. Nadzieję na normalne, choć przyziemne życie dał jej Poirot.

Marrascaud – poszukiwany w głośnej sprawie morderca Salleya, podejrzewany o wiele innych zbrodni. W położonym wysoko w górach hotelu umówił się z doktorem Lutzem, by dzięki operacji plastycznej zmienić tożsamość. Pojmał, a następnie zabił inspektora szwajcarskiej policji, sam zaś podszył się pod kelnera Gustava. Jego plan nie powiódł się dzięki przebiegłości Poirota.
Schwartz – Amerykanin, który po raz pierwszy odwiedził Europę. Stwierdził, że Paryż jest przereklamowany, jednak zachwyciły go szwajcarskie krajobrazy. Pragnął znaleźć się wysoko w górach, gdzie ciśnienie nie pozwala usmażyć jajka. Jak każdy przedstawiciel swego narodu był dobroduszny, naiwny i bardzo towarzyski. Pragnął nawiązać z każdym kontakt. Dzięki temu, że posiadał broń uratował Poirotowi życie, czym przyczynił się do schwytania wielokrotnego mordercy Marrascauda.

Edward Ferrier – premier brytyjskiego rządu, zięć poprzedniego premiera, powszechnie szanowanego Johna Hammeta, który przez lata dopuszczał się wielu malwersacji. Miał w oczach Poirota opinię przyzwoitego człowieka. Nie był świetnym, błyskotliwym oratorem, pozbawiony był głębokiej wiedzy, jednak ludzie go szanowali. Wychowany był w dobrej angielskiej tradycji. Sprawował rządy zgodnie z duchem i zasadami poprzednika. Miał ciemną cerę i niski miły głos.

  Dowiedz się więcej