Romantyzm w balladzie Król Olch Goethego

Ballada Goethego przepełniona jest charakterystycznymi dla romantyzmu zabiegami artystycznymi. Na pierwszy plan wysuwa się bez wątpienia dualna natura świata przedstawionego. Odbiorca przemieszcza się wraz z rozwojem akcji pomiędzy dwoma wizjami otaczającej bohaterów utworu rzeczywistości. Raz widzi wszystko racjonalnym okiem ojca, by potem poznać fantastyczny świat widziany przez jego syna, w którym prym wiedzie Król Olch.

W utworze możemy znaleźć poza tym charakterystyczne dla romantyzmu elementy ludowe. Tytułowa postać ballady została zaczerpnięta z ludowych wierzeń i legend.

Poza tym w utworze panuje typowy dla epoki nastrój. Akcja toczy się w mrocznym lesie, przez co potęguje się w odbiorcy poczucie grozy i strachu. Napięcie sięga zenitu, gdy orientujemy się, że Król zbliża się do chłopca, by go porwać. Wszystko, również Króla Olszyn, spowija gęsta mgła, przez co jest on jeszcze bardziej tajemniczy. Czytelnik nie poznaje wszystkich szczegółów. Nie wie, na co chory jest chłopiec, czego chce od niego zjawa, jakie ma wobec niego intencje. Nie wie również, czy dziecko zmarło w wyniku choroby, czy faktycznie jego dusza została porwana przez Króla Olch. Wszystkie te piętrzące się pytania powodują, że utwór jest nie tylko tajemniczy, ale zagadkowy.

  Dowiedz się więcej