klp.plWczesna dojrzałość, długie życie, praca na pięciu wszechnicach i w paru akademiach – to były losy Schellinga. Bystry i pomysłowy, ale zupełnie nie ścisły, nie posiadający metody naukowej, był na pół filozofem, a na pół poetą. Sam zresztą uważał filozofię za rzecz raczej natchnienia i geniuszu niż badania; było to stanowisko typowe dla romantyzmu i Schelling zasługuje bardziej niż ktokolwiek na miano filozofa romantycznego– tak Władysław Tatarkiewicz pokrótce charakteryzuje Schellinga.
Uważa się go do dziś za jednego z najbardziej unikatowych filozofów. Wielość jego poglądów jest tak rozległa, że nie sposób złożyć ją w jeden spójny system. Poddawał się on wielu wpływom z zewnątrz i rozpoczynając prace nad jednym dziełem w głowie miał następne, całkowicie inne. Jego działalność dzieli się na cztery podstawowe fazy:
1.zależność od Fichtego (od 1794 roku) – główne dzieło z tego okresu to Vom Ich als Prinzip der Philosophie (1795),
2.praca nad filozofią przyrody (od 1797 roku) – główne dzieła z tego okresu to System der Naturphilosophie (1799) i System des transcendentalen Idealismus (1800),
3.„system tożsamości” (od 1801 roku) – ten okres charakteryzuje się uniwersalnością poglądów Schellinga; wówczas był najbliższy stworzenia spójnego systemu; najważniejsze pisma: Darstellung meines Systems der Philosophie (1801), Bruno, oder uber das naturliche und gottliche Prinzip der Dinge (1802),
4.okres teozoficzny (od 1813 roku), swoje poglądy odnośnie Absolutu wygłaszał w sposób alegoryczny (Uber die Gottheiten von Samothrace to dzieło pochodzące z 1815 roku zawiera poglądy Schellinga na temat Boga); później skupił się na mitologii i objawieniu.
Schelling dokonał pewnego zwrotu, dla niego ważniejszą od etyki była estetyka filozofii. Za najwyższy twór ludzki uznawał sztukę. Filozofów uważał za swojego rodzaju artystów. Inaczej niż Fichte był przekonany, że przyroda nie jest tylko narzędziem służącym do osiągania ludzkich celów, ale posiada ona swoją duchowość, choć jest jej nieświadoma. Postulował również zbliżenie się do religii. Uważał, że prawdy głoszone przez filozofię nie różnią się od tych, głoszonych przez religię od setek lat.
strona: - 1 - - 2 -
Autor: