klp.pl sentymentalny - często wracał myślami do domu rodzinnego i nie potrafił odnaleźć się w nowym otoczeniu. „Męczyła go i dławiła spiekota miejska, bruk palił i wykręcał mu nogi, widok murów a brak horyzontu sprawiał mu przykrość bez nazwy, co mimo nieustannych westchnień nie mogła wyrwać się z piersi. Wszystko w tym mieście było inne niż na wsi, było dla niego zimne i szorstkie, traktowało go nie jako dziecko”
nieśmiały - przez długi czas nie miał przyjaciół. "Swoją drogą mały Borowicz czuł się na stancji samotnym jak palec. Jego troski,
okropne trwogi, wyrastające szczególniej na glebie arytmetyki, nikogo nie interesowały."; mimo licznych spotkań, nie odezwał się do swojej sympatii - Anny Stogowskiej.
wrażliwy - współczuje Romkowi Gumowiczowi, wyszydzanemu przez nauczycieli i uczniów; wstawia się za Andrzejem Radkiem, gdy ten zostaje wydalony z gimnazjum; lektura Dziadów wywołuje w nim wielkie wzruszenie.
"Gdy Borowicz przeczytał Dziady, nie był w stanie z nikim mówić. Uciekł do najbliższego lasu i błąkał się tam pożerany przez nieopisane wzruszenie. "
uległy - Marcin ulega wpływowi Wilczka, kolegi z ławki, który często wagaruje; ulega Zabielskiemu i jest w grupie uczniów, którym rusyfikacja nie przeszkadza; w końcu ulega Bernardowi Zygierowi.
koleżeński - ratuje Andrzeja Radka przed wyrzuceniem z gimnazjum; ratuje kolegów zebranych w Starym Browarze, gdy próbuje ich nakryć Majewski.
uczuciowy - szczerze kocha matkę - "Marcinek położył głowę na kolanach matki i przycisnąwszy usta do jej rąk spracowanych szepnął:
— Mamusiu, jak to dobrze, że mama po mnie przyjechała... Tak sobie jedziemy razem... To dopiero dobrze..";
zakochuje się platonicznie w Annie Stogowskiej, którą spotkał tylko kilka razy. "Marcin wysyłał do niej w spojrzeniu całą swoją duszę, tysiące słodkich nazw, dzieje rozmyślań, tęsknot, żalów, błagał ją w myśli jak ginący z pragnienia o jedną kroplę wody"
niesamodzielny - jest zagubiony. Ciężko mu odnaleźć swoją własną drogę.
Autor: 