klp.plSytuacja majątkowa Borowiczów jest ciężka. Po upadku powstania, w którym pan Walenty stracił fortunę dziadków, a potem siedział w więzieniu, z trudem utrzymują majątek. W ich domu nie każdego dnia jada się mięso. Nie mają też odpowiednich środków na zatrudnienie korepetytora dla syna i dlatego oddają go do szkoły w Owczarach.
Rozłąka z chłopcem jest szczególnie dotkliwa dla pani Heleny. Ta kobieta, której twarz
„niegdyś piękna, a teraz wyniszczona bardzo przez troski i chorobę piersiową, ma niezwykły wyraz namysłu, czy jakiejś głębokiej a gorzkiej rozwagi”,pragnie za wszelką cenę kształcić Marcina, choć oddanie go do szkoły jest swoistym „zamachem stanu” dla ich rodziny. Jest najbliższą powierniczką jedynaka. Razem z synem przeżywa wszystkie jego radości i smutki, zachęca go do dalszych wysiłków, cieszy się z każdego szkolnego sukcesu. Dla dziecka jest w stanie poświęcić wszystko. Z postanowieniem
„choćby przyszło łachmany wiązać, chłopca trzeba uczyć”oddaje malca na korepetycje do Majewskiego. W restauracji kładzie kelnerowi ogromny jak na jej możliwości napiwek w intencji „szczęśliwego życia Marcinka”. Takie poświęcenie świadczy o sile jej matczynego uczucia – bezgranicznego, bezinteresownego i ślepego.
Pan Walenty jest człowiekiem rozgoryczonym – uważa, że doznał ogromnych krzywd od wodzów rewolucji. Jego życie to nieustanna troska o utrzymanie rodziny. Również kocha syna, lecz stara się nie okazywać tego otwarcie. Z trudem powstrzymuje łzy, kiedy odwozi syna do Owczar. Dużym wsparciem dla niego jest żona – łagodna, kochająca i zaradna. Po śmieci pani Heleny z trudem utrzymuje Gawronki. Zapracowany, borykający się z nieustannymi problemami, nie potrafi zastąpić Marcinowi matki. Nie interesuje się rozwojem emocjonalnym chłopca, dbając wyłącznie o to, aby zdobyć dla niego pieniądze na kolejny rok nauki. W kilka lat po stracie żony zaczyna chorować i nie jest w stanie prowadzić gospodarstwa.
Państwo Borowiczowie swoje życie podporządkowali nadrzędnej idei – miłości do syna.
Autor: 