Głos wołającego na puszczy - pochodzenie, znaczenie, przykłady

Pochodzenie: Odnosi się do Jana Chrzciciela – biblijnej postaci, która była uważana za ostatniego proroka przed nadejściem Chrystusa. Żył on jak pustelnik na Pustyni Judzkiej. Większość czasu poświęcał na zachęcanie ludzi do nawrócenia oraz oczekiwania na przyjście Mesjasza. Jan Chrzciciel znany jest z udzielania chrztu w rzece Jordan. To właśnie jemu przypisuje się ochrzczenie Jezusa.

Skąd określenie „głos wołającego na puszczy”? Pewnego dnia do Jana Chrzciciela przybyli przysłani przez Żydów kapłani i lewici. Chcieli dowiedzieć się, kim tak naprawdę jest pustelnik. Jednak ten na kolejne pytania – na przykład o to, czy jest prorokiem albo Mesjaszem – odpowiadał przecząco. Gdy przybysze zapytali ponownie, Jan Chrzciciel odparł:

„Jam jest głos wołającego na pustyni”.

Oznacza to, że mężczyzna nawołuje do nawrócenia. Jest to trudna rola, bo jego słowa – wykrzykiwane na zupełnym pustkowiu – często pozostają bez odpowiedzi.
Dlaczego jednak „głos wołającego na puszczy”, skoro Chrzciciel mówi o pustyni? Taki właśnie zwrot przyjął się w języku polskim. Nie jest on błędny. W tym przypadku pustynia i puszcza oznaczają to samo, czyli miejsce puste, pozbawione jakichkolwiek osób.

Przykład użycia:
„Mówiłem mu, żeby tego nie robił, ale był to głos wołającego na puszczy”.

  Dowiedz się więcej