Judaszowe srebrniki - pochodzenie, znaczenie, przykłady

Pochodzenie: Judasz Iskariota był jednym z 12 apostołów Jezusa z Nazaretu. Jego imię pojawiło się w ewangeliach 24 razy. Mimo to wiemy o nim bardzo niewiele. Dla chrześcijan najistotniejsze jest jednak to, jak wielkiej zdrady dopuścił się wobec swojego nauczyciela, chociaż cieszył się jego dużym zaufaniem. Według Mateusza wydał on Chrystusa w ręce Sanhedrynu (żydowskiej instytucji religijnej i sądowniczej w starożytnej Judei) za 30 srebrników. Jest to równowartość trzymiesięcznego wynagrodzenia robotnika. Stąd określenie „judaszowe srebrniki”, które symbolizuje zdradę.

Po tym fakcie Judasz, prawdopodobnie dręczony wyrzutami sumienia, popełnił samobójstwo. Historia ta spisana została w Ewangelii św. Mateusza:

„Wtedy Judasz, który Go wydał, widząc, że Go skazano, opamiętał się, zwrócił trzydzieści srebrników arcykapłanom i starszym i rzekł: «Zgrzeszyłem, wydawszy krew niewinną». Lecz oni odparli: «Co nas to obchodzi? To twoja sprawa». Rzuciwszy srebrniki ku przybytkowi, oddalił się, potem poszedł i powiesił się. Arcykapłani zaś wzięli srebrniki i orzekli: «Nie wolno kłaść ich do skarbca świątyni, bo są zapłatą za krew»”.

Przykład użycia:
„Przyjąłem te pieniądze, ale czułem, jakby płacono mi judaszowymi srebrnikami”.

  Dowiedz się więcej