Kainowe znamię - znaczcenie, pochodzenie, przykłady

Pochodzenie

Kain i Abel byli synami Adama i Ewy – pierwszych ludzi, stworzonych przez Boga. Kain był rolnikiem, a Abel pasterzem. To doprowadziło do ich sporu. Obaj bowiem złożyli swojemu Bogu ofiarę – pierwszy podarował dary ziemi, drugi zaś najlepsze zwierzęta ze swojego stada. Bóg zaakceptował ofiarę Abla, odrzucając jednocześnie dar Kaina. To bardzo go zasmuciło. Jego ogromny żal i złość na brata sprawiły, że zawołał go na pole i tam zamordował.

Kiedy Bóg zapytał bratobójcę o to, gdzie jest Abel, Kain skłamał, co spotkało się z gniewem Stwórcy. Postanowił przekląć zarówno mężczyznę, jak i ziemię, którą ten posiadał – w efekcie ta nie wydawała mu już więcej plonów. To zmusiło mężczyznę do wyruszenia w świat. Kain uważał, że kara jest zbyt surowa. Obawiał się, że jako tułacz może zostać zamordowany przez dowolnego człowieka. Bóg, nie chcąc do tego dopuścić, naznaczył go znamieniem. Dzięki temu mógł rozpoznać go wśród innych ludzi i – w razie zagrożenia życia – uchronić przed śmiercią.

Przykład użycia

„To kainowe znamię będzie ciążyło mu już do końca życia”.

  Dowiedz się więcej