4. Losy Zośki – Tadeusz Zawadzki, jeden z głównych bohaterów utworu Aleksandra Kamińskiego, należał do zastępu „Buków”. Po powrocie do okupowanej Warszawy, podjął wraz z kolegami walkę z Niemcami. Jako pierwszy nawiązał kontakt z organizacją PLAN, w której działał przez kilka tygodni. Następnie zajmował się przenoszeniem grypsów więziennych. W marcu 1941 roku wstąpił w szeregi Małego Sabotażu. Powierzano mu przede wszystkim sprawy organizacyjne – zajmował się planowaniem akcji i przydzielaniem zadań odpowiednim do tego osobom. W tym czasie zaprzyjaźnił się z Jankiem Bytnarem. Po kilku miesiącach znalazł się w dywersji, gdzie objął dowództwo jednej z grup. Doceniając zdolności przywódcze Zośki, przeznaczono go do organizacji i dowodzenia różnymi akcjami. Po aresztowaniu Rudego, Tadeusz Zawadzki starał się przekonać kierownictwo Szarych Szeregów do odbicia przyjaciela z rąk Niemców. Zorganizowaną w tym celu akcją nie dowodził. Po śmierci Janka Bytnara załamał się psychicznie i pod wpływem rad ojca spisał wspomnienia o zmarłym przyjacielu. Zginął 20 sierpnia 1943 roku w akcji we wsi Sieczychy, którą dowodził.
5. Dojrzewanie młodzieży polskiej w czasach wojny – „Kamienie na szaniec” Aleksandra Kamińskiego ukazują proces dojrzewania młodzieży polskiej, która w dorosłe życia wkracza w czasach, kiedy ich ojczyzna jest okupowana przez wroga. Ci młodzi ludzie, mający zaledwie osiemnaście lat w chwili wybuchu II wojny światowej stają w obliczu konieczności wyboru – pogodzenia się z faktem, że ich kraj znalazł się pod jarzmem niewoli czy też podjęcia czynnej walki z Niemcami. Każdy z nich przez tragicznym wrześniem 1939 roku miał marzenia i ambicje, pragnął zdobywać wykształcenie, kochać. Wojna sprawiła, że musieli dojrzeć emocjonalnie, nauczyć się odpowiedzialności, męstwa i konieczności zabijania drugiego człowieka. Pomimo tego podejmowali również próby samokształcenia się, by w chwili odzyskania niepodległości, przystąpić do odbudowy zniszczonego kraju.
strona: - 1 - - 2 -