Akcja pod Arsenałem – szczegółowy opis sytuacji

Słoń otworzył drzwi szoferki, w której nie było już nikogo. Pozostali odsłonili płótno z tyłu więźniarki, wypuszczając oszołomionych więźniów, którzy gwałtownie rzucili się do ucieczki. Dopiero kiedy samochód opustoszał, ujrzeli czołgającego się między ławkami Rudego. Szybko przeniesiono go do czekającego samochodu, który odjechał, a pozostali na ulicy chłopcy naładowali broń pełnymi magazynkami.

Przed Arsenałem zrobiło się pusto. Chłopcy, należący do poszczególnych sekcji, oddalili się od miejsca akcji różnymi ulicami. Na czele sekcji granatniczej, ulicą Długą w kierunku Miodowej, szedł Alek. Grupa powoli zbliżyła się do budynku Ministerstwa Pracy i Opieki Społecznej, w którym mieściły się biura Arbeitsamtu. Niespodziewanie po drugiej stronie ulicy pojawiła się grupa cywilów. Chłopcy, nie dostrzegając powodu do niepokoju, biegli dalej, kiedy jeden z cywilów wystrzelił w ich stronę. Alek, postrzelony w brzuch, upadł na chodnik.

Tymczasem Niemiec wymierzył w niego ponownie broń, ale Anoda nacisnął spust pistoletu i zastrzelił przeciwnika. Reszta cywili skryła się za bramą, strzelając do chłopców. Resztką sił Alek rozkazał, aby chłopcy przedostali się za mur, a potem odbezpieczył granat i rzucił go w stronę Niemców. Huk eksplozji umożliwił oddziałowi Alka ucieczkę. Dwóch z nich zostało przy rannym. Zatrzymali jakieś auto i wyciągnęli z niego kierowcę. Pospiesznie ruszyli Długą, a za nimi w pogoń rzuciła się niemiecka ciężarówka, która nagle ich wyprzedziła, zajeżdżając im drogę. W momencie, kiedy z samochodu wyskoczyło kilku żołnierzy, Alek rzucił pod auto granat, dzięki czemu mogli odjechać dalej. Po kilkudziesięciu minutach zatrzymali się przed jego domem na Żoliborzu.

strona:   - 1 -  - 2 - 

  Dowiedz się więcej