Pustelnik - charakterystyka

To człowiek, który samotnie żyje w lesie. Okoliczny lud uważa go za mędrca. Udziela cennych wskazówek i rad. Kirkorowi wyjawia tajemnicę swego pochodzenia:

„Żyłem w purpurze, dziś noszę łachmany;
Muszę przeklinać. Miałem dziatek troje.
Nocą do komnat weszli bracia zboje,
Różyczki moje trzy z łodygi ścięto!
Dziecinki moje w kołyskach zarżnięto!
Aniołki moje!... wszystkie moje dzieci!”

Jest zdetronizowanym władcą – Popielem III. Państwem włada Popiel IV- jego brat. Rządy następcy są srogie, „ociekają” krwią. Starzec obwinia się za to:

„Ach, jam przeklęty! Przeklęty! Trzy razy
Przeklęty! winien jestem nieszczęść ludu.”

Jako wygnaniec uniósł ze sobą świętą koronę Lecha – insygnium władzy. Zdaje sobie sprawę, że szczęście wróci do kraju w momencie, gdy na tronie zasiądzie właściciel „talizmanu”. Kirkor czuje się w obowiązku pomóc byłemu władcy. Organizuje żołnierzy i zbrojną wyprawę przeciw Popielowi IV. Zabija „uzurpatora” . Niebawem do władzy powrócić ma Popiel III, lecz gdy Kirkor posyła po niego, starzec już nie żyje. Zostaje zamordowany:

„Lecz na skrzypiącej gałęzi przed chatą
Trup jego wisiał na grubym powrozie
Z białymi włosy i z podartą szatą
Wicher się bawił i trupa kołysał (...)”

Pustelnik wyobraża w dramacie przywiązanie do narodowej tradycji, patriotyzm i zasady moralne. W „programie politycznym” zawarłby międzystanowy kompromis: bogaczy połączył z biednymi, zniósłby podziały społeczne i walkę klas. Jest to program utopijny, niemożliwy w realizacji, dlatego mędrzec „pada” ofiarą owego „manifestu”, przekreślając tym samym możliwość jego urzeczywistnienia. Strażnik korony traci ponownie cenny symbol, a ten trafia w niepowołane ręce. Kołowrotek władzy przędzie nadal krwawą dzianinę dla kraju.

  Dowiedz się więcej