Alina - charakterystyka

Alina jest młodszą siostrą Balladyny i drugą córką Wdowy. To postać „jasna” – kontrastowa do „czarnej” Balladyny. Ma wygląd „niewinnej” istoty:

„Starsza jak śniegi – u tej warkocz cudny
Niby listkami brzoza przyodziana;
Ta z alabastrów - a ta zaś różana
Ta ma pod rzęsą węgle – ta fijołki (...)”

Ma również „dziecięcy” charakter. Wierzy matczynym przekazom o księciu z bajki. Mogłaby zostać żoną takiego, ale jeśli byłaby w kimś innym zakochana, nie zdradziłaby lubego:

„(...) tylko mówię, że ja bym nie chciała
Rzucić kochanka ani dla rycerza,
Ani dla króla... a gdybym kochała,
Wzajem kochana, rolnika, pasterza,
To już by żaden Kirkor...”

Opowiada się za szczerością uczuć i bezkrytyczną miłością zaczyna darzyć Kirkora:

„Ja kocham Kirkora
Ach, nie dlatego, że Kirkor bogaty,
Że ma karetę złotą, złote szaty. (...)”

Niestety starsza siostra – rywalka „wydziera” jej ukochanego, mimo że to Alina jest „laureatką” malinowego konkursu. Lenistwo nie jest cechą tej młodej panny. Wykazuje zapał do pracy, troszcząc się tym samym o matkę staruszkę:

„(...) jutro odpoczywa matka,
A my z siostrzycą idziemy na żniwo.
Słoneczko lubi twoją główkę siwą (...)
O! biedna matko!”

Nie zapomniałaby o niej również jako można pani Kirkorowa:

„Jeśli mnie wybierzesz,
Szlachetny panie, to musisz obiecać,
Że mię do zamku twojego zabierzesz
Z matką i siostrą... Bo któż będzie matce
Gotować garnek? kto ogień rozniecać?
Ona nie może zostać w biednej chatce
Kiedy ja będę w pałacach mięszkała.
Patrz, ona siwa jak różyczka biała.
O! widzisz panie... musisz także ze mną
I matkę zabrać...”

Podczas zbioru owoców po dziecinnemu droczy się z Balladyna, w ten sposób prowokuje ją:

„(...) ten dzbanek
To moje szczęście, mój mąż, mój kochanek,
Moje sny złote i mój ślubny wianek,
I wszystko moje...”

Zawistna Balladyna pozbywa się konkurentki - zabija ją nożem. Ciało krasawicy znajduje pastuszek Filon i zakochuje się w nieboszczce, odnajdując w niej wzorzec kobiecego piękna.



Młodsza córka Wdowy uosabia dobroć, piękno wewnętrzne idące w parze z urodą ciała. Symbolizuje niewinność, troskę, współczucie, skromność, wierność uczuć i pobożność. Modli się wieczorem przed „malinowym turniejem”:

„Widzisz, mój Boże! ja mam serce czyste,
A przysięgając nie złamię przysięgi...
Jeśli ty zechcesz, Boże mój jedyny,
Gdzie stąpię... wszędzie czerwone maliny...”

Jednak ginie – umiera jako pierwsza ofiara Balladyny, jest szczeblem w karierze siostry. Jej zabójstwo przekreśla idę czystej miłości, profanuje wiarę w marzenia, bajki, baśnie i legendy o królewiczach, którzy biorą za żony proste dziewczyny z ludu. Alina to „martwy portret” nadziei na lepszy los. Alina pojawia się w dramacie również jako biała mara z dzbanem malin na głowie, lecz w takiej postaci widzi ją tylko zbrodniarka – Balladyna.

  Dowiedz się więcej