Goplana
Jej próby zawalczenia o miłość Grabca prowokują szereg nieszczęśliwych wydarzeń. Po pierwsze, zemsta, która miała być niewinną nauczką (pomysł rzucenia uroku na Kirkora) prowadzi do tragicznego nieporozumienia. Po drugie, chęć przypodobaniu się Grabcowi i przemienienie go w dzwonkowego króla sprowadzają na niego śmierć. Działania podjęte przez Goplanę odnoszą odwrotny skutek, a nimfa nie jest już w stanie zmienić biegu wydarzeń.
Kirkor
Książę wydaje się jednoznacznie pozytywną postacią. Pragnie spokojnego życia u boku kochającej żony. Nie zależy mu na królewskich wygodach i władzy. Swoją pozycję wykorzystuje jedynie w szlachetnych celach – aby zadośćuczynić cierpieniom Pustelnika (Popiela III) i oddać mu niesprawiedliwie odebraną koronę. Kirkor pada jednak ofiarą intryg Balladyny i fon Kostryna.
Alina i Wdowa
Obie bohaterki są ucieleśnieniem łagodności. Poznajemy je jako kobiety szlachetne, gotowe na poświęcenia. Na żadną z nich nie czeka jednak w utworze nagroda. Alina ginie z rąk zazdrosnej Balladyny. Matka także kończy tragicznie, skazana na tortury.
Pustelnik
Przejrzał serce Balladyny i rozpoznał jej przewinienia. Był dobrym władcą, którego Popiel IV niesprawiedliwie wygnał z królestwa. Pustelnik, z pomocą Kirkora, miałby szansę powrotu na tron. Nie jest mu jednak dany lepszy los, chociaż na niego zasłużył. Zostaje zamordowany.
Balladyna
Na jej los duży wpływ miały czary Goplany i Skierki, bez których Kirkor być może nigdy nie pojawiłby się w chacie Wdowy. Balladyna dokonała wielu zbrodni, ale też dręczona była przez silne wyrzuty sumienia. Tragiczne w jej postaci jest rozdarcie między pragnieniem władzy a potrzebą wyznania win. W dramacie nie zostaje jej jednak dana szansa zadośćuczynienia. Moment wzięcia odpowiedzialności za popełnione zbrodnie jest jednoznaczny z wydaniem na siebie śmiertelnego wyroku.