Streszczenia i opracowania lektur szkolnych klp klp.pl Lektury Analizy i interpretacje Motywy literackie Epoki
Ze względu na sposób odmiany dzielimy zaimki na:
  • rzeczowne: przejmują rolę rzeczownika, np. ja, ten, ktoś, nikt, wszyscy ;
  • przymiotne: przejmują rolę przymiotnika, np. mój, ten, któryś, żaden, każdy, jaki?
  • liczebne: przejmują rolę liczebnika, np. każdy, nikt, ile?, żaden;
  • przysłowne (nieodmienne): przejmują rolę przysłówka, np. tam, jak?, nigdy, jakoś, wszędzie.


Żeby nie zgubić się w tych (zaimek wskazujący!) odmianach, warto doczytać trochę więcej w artykule o zaimkach.

Nieodmienne części mowy


Jest ich co prawda pięć, ale na szczęście intuicyjnie bardzo łatwo je rozpoznać. Choćbyśmy się bardzo starali, to nie odmienimy wykrzyknika „kukuryku!” czy przyimka „dla”. Oto wszystkie nieodmienne części mowy:
  • przysłówki – odpowiadają na pytanie jak? gdzie? kiedy?, a niektóre z nich można stopniować: miło (milej, najmilej), ciepło (cieplej, najcieplej), nagle, zawsze, niechcący;
  • spójniki – łączą wyrażenia i zdania, np. i, oraz, czyli, albo, dlatego, lecz, choć;
  • przyimki – niesamodzielne części mowy, muszą iść w parze z jakimś wyrazem, np. na, z, o, poprzez;
  • partykuły – niesamodzielne wyrazy lub morfemy; wzmacniają, zmieniają znaczenie, dodają zabarwienia emocjonalnego, np. niech ktoś tu przyjdzie, tylko ona może pomóc, ani mi się śni, czy znasz tę książkę?, tak zrobię, weźże się do pracy, stójże!, nie umiem;
  • wykrzykniki – wyrazy określające stan emocjonalny lub naśladujące dźwięki, np. och! miau, a fe, ała.






strona:   - 1 -  - 2 - 


Polecasz ten artykuł?TAK NIEUdostępnij






  Dowiedz się więcej
1  Apostrofa – zwróć się do adresata
2  Pleonazm, czyli masło maślane
3  Kontrast – dobry i zły glina