W tym okresie, na skutek militarnej ekspansji Aleksandra Wielkiego i jego następców, sztuka grecka została przeszczepiona na tereny Egiptu, Syrii, Mezopotamii i Iranu, w związku z czym nastąpiło połączenie jej elementów z elementami obcymi – zwłaszcza orientalnymi i italskimi. W rzeźbie zaczęły panować tendencje naturalistyczne, Grecy odeszli od idealizacji. Rzeźby tworzone w tym okresie mają charakter dynamiczny, często stosowano kompozycję stożkową. Z tego okresu pochodzą słynne rzeźby:
Grupa Laokoona, Nike z Samotraki, Wenus z Milo. Architekturę tworzono głównie użytkową. W tym czasie wykształcił się nowy porządek architektoniczny, koryncki.
Cechy porządku
korynckiego:- smukła głowica,
- baza – jak w porządku jońskim,
- głowica w kształcie koszyka uformowanego z dwóch rzędów liści akantu mocno rozchylonych na zewnątrz (najbardziej charakterystyczna cecha tego porządku),
- belkowanie – podobnie jak w stylu jońskim.
strona:
- 1 - - 2 - - 3 -