Podróże Kordiana - czego Kordian nauczył się podczas wędrówki po Europie

Kordian po nieudanej próbie samobójczej rozpoczyna podróż po Europie. Wędrówka ta jest próbą odkrycia siebie. Konfrontacji marzeń z rzeczywistością. Wejściem w dorosłe życie.

"Rzeczywistość naga, wynagródź marzenie!
Obym się sam ocenił, skoro świat ocenię..."

Londyn

Kordian zasiada na ławce w James Paku, czyli Parku św. Jakuba. Rozmyśla o sobie, swoich decyzjach i świecie. Z tego stanu wytrąca go dozorca, który przypomina o opłacie za przebywanie w parku.

Dozorca wdaje się w dyskusję z Kordianem o roli pieniądza w świecie. Anglik przekonuje głównego bohatera, że światem rządzi pieniądz. Wszystko, poza szacunkiem, można kupić - miejsce w parlamencie, czy sławę. Kordian opuszcza park przygnębiony.

Dover

Po lekturze Króla Leara Kordian wygłasza pochwałę dla kunsztu pisarskiego Szekspira. Świat poezji jest jednak dla niego oderwany od rzeczywistości. Obrazy kreowane w literaturze znacznie odbiegają od otaczającego go świata.

„Próżno myśl genijuszu świat cały pozłaca,
Na każdym szczeblu życia rzeczywistość czeka”.

Włochy

Kordian znajduje się w pokoju pełnym luster we włoskiej willi. Opowiada Wiolecie o namiętności. Dziewczyna zapewnia młodzieńca o swoich uczuciach.

Kordian wystawia Wiolettę na próbę. Informuje ją, że przegrał w karty nie tylko swój majątek, ale i jej diamenty. Dziewczyna  odpowiada: „Przegrałeś moje serce razem z klejnotami!”. Kordian jest bardzo rozczarowany fałszywą miłością. Wygłasza opinię o tym, że prawdziwa miłość została zastąpiona pieniądzem i odjeżdża.
 

Watykan

Kordian udaje się na audiencję do papieża. Pragnie uzyskać błogosławieństwo dla zniewolonego polskiego narodu. Przynosi podarunek - garść ziemi. Jest to relikwia z miejsca kaźni.

Papież nie wydaje się być zainteresowany podarunkiem. Jego uwagę przykuwa gadająca papuga - Luterek. Radzi Polakom posłuszeństwo wobec cara - Mikołaja I i ciągłą modlitwę do Boga. Papież ostatecznie kompromituje się w oczach Kordiana, gdy grozi potępieniem wszystkim, którzy będą występować przeciw carowi.

Zawiedziony Kordian opuszcza Watykan z poczuciem osamotnienia.
 

Monolog na Mont - Blanc

Kordian wygłasza swój słynny monolog będąc na najwyższym szczycie Europy - Mont Blanc. Daje mu to poczucie bliższego kontaktu z Bogiem. Bohater przechodzi przemianę z zagubionego nastolatka w człowieka, na którym ciąży odpowiedzialność za ojczyznę. Ma poczucie ogromnej mocy. Formułuje swój manifest ideowy:

"Polska Winkelriedem narodów. Poświeci się, choć padnie jak dawniej! Jak nieraz!”.

Po czym siada na Chmurę, a ta unosi go do Polski.

  Dowiedz się więcej